In een eerdere blog had ik het over de uitnodiging van mijn buurvrouw om iedere laatste vrijdagmiddag van de maand mee te komen zingen in een buurtcentrum.
Ze had het al een aantal keren gevraagd en omdat zingen goed voor mijn longen schijnt te zijn heb ik besloten een keer te gaan kijken of het iets voor mij is.

Eind mei was het zo ver en toog ik naar de locatie waar deze activiteit zou plaatsvinden.
Ik had verwacht dat er in een koor-opstelling zou worden gezongen, maar het bleek dat iedereen gewoon kon blijven zitten aan de grote ronde tafel. Kopje thee of koffie met wat lekkers erbij stond al klaar, evenals de kannen water om de eventuele dorst te lessen. Al met al dus een heel gemoedelijke bedoening.
Het zag er ook wel uit als een gezellig groepje. Overwegend vrouwen, een enkele man, overwegend tachtigers. Zoals wel vaker was ik ook hier weer de jongste.

Mijn buurvrouw, die de leiding over deze activiteit heeft, kwam ook al gauw de ruimte binnen. Ze had een cd-speler bij zich en een stapeltje papierwerk van de liedjes die gezongen zouden worden.
Klokslag twee uur ging ze van start.
Vooraf aan een liedje dat gezongen ging worden had ze een passend stukje te vertellen en daarna werd de tekst uitgedeeld, de cd-speler gestart en kon er meegezongen worden.

Ik besloot om eerst maar eens héél zachtjes mee te zingen. De meeste dames zongen een sopraanpartij en de paar mannen die meezongen waren tenoren. Voor mijn zangpartij is volgens mij geen benaming, het is over het algemeen heel laag.
De liedjes van vroeger herkende ik nog wel. Mijn vader zong ze in mijn jeugdjaren ook kan ik me nog herinneren.
Liedjes van onder andere Willy Alberti en Johnny Jordaan, de Selvera’s, André Hazes, Herman van Veen, maar ook Zeemansliedjes kwamen deze middag aan bod.

Na het liedje werd eerst de tekst weer verzameld, nieuwe tekst uitgedeeld en ging het weer van voor af aan.
Ik vond het wel even wennen allemaal, maar zag dat iedereen zat te genieten van al die liedjes van vroeger. Het beste was om maar gewoon mee te zingen en het een kans te geven.
Anderhalf uur later werd er weer afgesloten en kreeg ik de uitnodiging voor de maand erop. Dan zou er een concert plaatsvinden en was er dus geen zangmiddag.

Ik besloot om daar ook naar toe te gaan en dat was geen verkeerd besluit. Het was een heel gezellige middag, waarin piano, trompet, saxofoon en djembé de hoofdrol speelden en de toehoorders vier nummers mee mochten zingen.
Een paar weken terug was de derde keer dat ik richting buurthuis fietste om mee te gaan zingen. Ik ken de mensen al een beetje beter en vind het leuk om naar hun verhalen van vroeger te luisteren. Er zitten een paar ras-Amsterdammers in de groep en zij vertellen, tussen de liedjes door, graag en veel over hun leven in onder andere de Jordaan.

Ook durf ik na drie keer wel wat harder mee te zingen. Sommige mensen in de groep zingen dan weer hoog en dan weer laag, het gaat voornamelijk om het plezier wat de groep beleeft die middag.
Al met al is het dus niet verkeerd geweest om deze activiteit een kans te geven en voorlopig houd ik iedere laatste vrijdagmiddag hiervoor dan ook vrij.

©Anneke Haarsma             11/08/2022

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.