‘Lezen, kijken, swipen, zappen, denken, reageren, praten, schrijven, fotograferen, filmen. En al-tijd reageren. Niks dan…’

‘Kappen nou.’

‘Het is niet alleen op social media. Ook In Real Life zijn we allemaal aan het roeptoeteren.’

‘Gezellig babbelen, beetje sparren. Kopje koffie erbij? Niks mis mee.’

‘De kern raak het niet. Het gaat nergens over.’

‘Dus?’

‘Een maand zwijgen. Lijkt me goed.’

‘En dan? Schrijven? Is gewoon een andere vorm van roeptoeteren. Of ga je mediteren? Andere vorm van denken en dagdromen. Hoe ga je de kern raken? Ben je van plan?’

‘Tekenen. Alleen maar een stapel papier, potloden en pennen en aan de slag.’

‘Dat slaat dan opeens wel ergens op?’

‘Wat ik wil maken is geen reactie-op-iets. Na een tijdje komt alleen naar boven wat er in mij zit. Hoop ik.’

‘En gaat dat de kern raken? Denk het niet.’

‘Waarschijnlijk niet nee, maar ik wil de poging in ieder geval wagen.’

‘Wel spannend. Mag ik langskomen aan het einde?’

‘Als je me vinden kan… Jeweetwel, ergens, in een hutje op de hei.’

[Dit is een Doorsel, dialoog van maximaal 200 woorden.]