‘Het Bolletjemuseum in Almelo?! Wil jij naar het Bolletjemuseum in Almelo?’
‘Ja, dat lijkt mij leuk. En óók naar het Wevershuisje.’
Ik denk even na.
Nou ja, er zal ook wel een kringloop in Almelo zitten, misschien blijft er tijd over. En eigenlijk wil ik Almelo ook wel eens zien. Ilse de Lange komt er vandaan, wat mij betreft de beste ambassadrice van Almelo en sinds zij een nummer van mijn Ierse vriend Kieran Halpin heeft opgenomen (“All the answers”) kan zij bij mij niet meer kapot. Misschien komen we haar nog wel tegen, hoop ik stiekem.
Op weg naar Almelo krijgen we een wegomlegging die ons langs het Veenmuseum in Vriezenveen brengt. Ja! Dáár wil ik graag naartoe. Ik ben één keer in Vinkeveen naar het veenmuseum geweest, razend interessant, maar dat is helaas al jaren terug opgeheven. Helaas. Ook hier pech: gesloten in verband met corona. Doorrijden dus.

Door Herman Finkers had ik een vertekend beeld van Almelo. ‘Dan springt het stoplicht op rood, dan springt het stoplicht weer op groen. Ja, in Almelo is altijd wat te doen.’ Iedereen kent dat wel. Maar er is veel meer te doen in Almelo. Tjonge, wat veel stoplichten hebben ze daar!
Enfin, uiteindelijk het centrum bereikt en een parkeergarage gevonden. De regenachtige ochtend had inmiddels plaats gemaakt voor de middag met een voorzichtig zonnetje en met google maps op de phone gaan we richting het Wevershuisje.

‘Hé, wat leuk. Er is markt. Zullen we eerst even over de markt? Kijk, die kaasboer lijkt al op te ruimen. Dus moeten we dat misschien eerst maar even doen.’
‘We hebben geen kaas nodig.’
‘Nee, weet ik, maar een markt is toch altijd leuk?’
Even later staan we bij maar liefst drie viskramen. De eerste blijkt al door zijn Hollandse Nieuwe heen, de tweede is juist druk bezig en de derde heeft een enorm doek voor zijn kraam gespannen waarop Hollandse Nieuwe aangeprijsd wordt. En er komt net een plaatsje vrij.
‘Aha, dus hier was het je om te doen!’
‘Ja, nou ja…toevallig is het vandaag de eerste dag dat de Nieuwe verkocht mag worden en wie wil die dan niet proeven?’
Wij nemen ieder één haring.
Héérlijk! Daar zijn we het over eens.
‘Ik neem er nog één. Jij?’
‘Nee, ik heb genoeg, we hebben nog maar net ontbeten.’
‘Ja, weet ik wel, maar hij is zo lekker. En op één haring kan ik niet lopen.’
Enkele Japanse toeristen leggen geamuseerd op camera vast hoe ik mijn tweede haring bij de staart vat en, hoofd omhoog, gelukzalig naar binnen laat glijden. Mooi stukje Holland promotie, vind ik. Klompen moeten ze er maar bij denken en tulpen moeten ze maar bij de bloemenstal fotograferen, denk ik bij mijzelf.

Terug de markt over richting het Wevershuisje. Wat een leuk centrum eigenlijk hier. De zon schijnt inmiddels met meer zelfvertrouwen, de straten vullen zich met winkelend publiek en de terrassen met lunchers. We vinden het Wevershuisje aan een smetteloos plein tegenover een prachtige kerk uit 1236. Helaas, óók het Wevershuisje blijkt gesloten vanwege de corona. Nou, dat schiet lekker op zo. Volgende halte: het Bolletjemuseum, hier op bordjes aangegeven als het Backerijmuseum.
Zal toch niet gebeuren dat dat óók dicht is?

Tien minuten later, we zijn ondertussen het riviertje de Aa overgestoken, zes meter breed en bekend van de kruiswoordpuzzels: victorie!! Verscholen achter drie buxusstruiken in pot vinden we de Bolletjewinkel en de deur blijkt open te gaan. Getringel van een koperen bel begeleidt onze entree in een nostalgisch ingerichte bakkerijwinkel, waar we vriendelijke welkom worden geheten door een struise Almelose met die ontwapenende tongval van deze streek.
‘Goedemiddag. Komt u maar gewoon verder hoor,’ zegt ze als zij onze aarzeling om verder binnen te komen bemerkt. Hier zijn verder geen klanten. Ja, op het terras zitten een paar mensen en boven in het museum zijn er nu vier, inclusief de gids. Dit is de winkel. Kan ik u ergens mee helpen?’
‘Ehh, wij komen voor het museum. Waar kunnen we kaartjes kopen?’
‘O, dat hoeft niet hoor, het museum is gratis. U loopt daar de gang in en meteen rechtsaf de trap op.’

Boven wacht ons een verrassing. De grote voormalige meelzolder van bakker Ter Beek, die hier in 1837 zijn bakkerij begon en de grondlegger zou zijn van wat uitgroeide tot het ‘wereldwijde concern Bolletje’ (gids), staat vol met allerlei oud bakkersgereedschap, keurig schoon en compact uitgestald. En blikken. Honderden blikken voor het beschuit. We treffen er de gids, gepensioneerd chocolatier en bakker. Gepassioneerd vertelt hij over het bakkersvak. Ik hoor in hem af en toe mijn vader terug. Was bakker, maar werd kruidenier omdat hij een kruideniersdochter trouwde en ook de ongunstige werktijden van een bakker kende. Maar de passie voor het bakkersvak bleef.
De nazaten van Ter Steeg veranderden vijftig jaar geleden om commerciële redenen de naam in Bolletje. Tegelijk werd een reclamestrategie ingezet. Wie kent niet dat kleine jip-en-janneke-manneke, dat geen pap wil en eist: ‘Ik wil Bolletje!’ Het bedrijf werd een wereldsucces. En waar kwam de naam Bolletje vandaan? Van waar élk beschuitje begint: een bolletje deeg. Zo simpel.

Op het zonovergoten terras gebruiken we nog even een cappuccino met originele Almelose krentenwegge met roomboter en gaan op weg naar een kringloop, want er is nog tijd. Score: kerstverhalen van Dickens (1931, met 27 illustratiën). Is weer eens wat anders dan een woordenboek. En daarvan had ik deze week al twee mooie vondsten: een Kramers’ Frans – Nederlands uit 1859 in deerniswekkende conditie -dus gebruikt, en daar gaat het om- voor een tientje (kringloop Denekamp) en een dictionnaire uit 1891 van Delinotte en Nolen met ‘Nederlandsche en Fransche eigenaardige uitdrukkingen, spreekwoorden en zegswijzen’. Verder ook nog weer een bijzonder exemplaar met dertien schetsen van Drenthe door Otto Dicke: Het Drents Boekenweekgeschenk 1983 (rommelmarkt Weerselo). Mijn vakantie in Drenthe is alleen hierom al geslaagd.

En dan Almelo weer uit. Wéér al die lichten, de één rood, de ander groen.
Ja, in Almelo is constant wat te doen.

© BV              12/06/2020

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.