In juni heb ik met mijn vrouw twee weken op Sardinië doorgebracht. We bivakkeerden in een appartementencomplex aan de westkust van het eiland. ‘s Avonds aten we vaak in het restaurant van het complex tussen andere buitenlandse, Italiaanse en Nederlandse gasten. Het restaurant was in de openlucht aan de rand van het zwembad, omgeven door bomen, met uitzicht op zee en op de achtergrond het spaarzame geluid van een beest.

Vrijwel elke avond als het donker werd hoorden we een geluid dat volgens een aantal gasten het geluid van een boomkikker was. Eén van hen had het boomkikkergeluid met zijn smartphone op internet opgezocht en afgespeeld en ondanks dat het geluid niet helemaal identiek was, stond volgens hen toch vast dat het om een boomkikker ging. Alle nieuwe gasten die arriveerden en dat geluid opmerkten werd wijsgemaakt dat het ‘de boomkikker’ betrof. Echter niemand had het beest ooit gezien.

Ook wij werden in dat verhaal meegezogen. Na een aantal avonden het geluid te hebben gehoord besloot ik voor de gasten het boomkikkermysterie op te lossen. De dag dat we Porto Ottiolu bezochten kocht ik in een toeristenwinkeltje een zak met zes speelgoedbeesten. Drie schildpadjes en drie verschillende kikkers op ware grootte. Op internet had ik uitgezocht welke van de drie kikkers het meest op een boomkikker leek. Die middag nog heb ik die kikker in een boom geplaatst en er twee foto’s van genomen. We konden niet wachten tot het avond werd.

‘s Avonds in het restaurant, toen het boomkikkergeluid zich weer aandiende, liet ik de foto’s zien die ik van mijn plastic kikker had gemaakt. Iedereen vond het beeld levensecht en was daarmee tevredengesteld dat ze toch het beestje bij het geluid hadden gezien. Echter was voor mij de lol er nu een beetje af. Ik moest nog iets anders verzinnen.

Een aantal dagen later, nadat ik de obers en meerdere gasten de foto’s had laten zien, maakte ik een nieuwe foto. Toen ik die foto – de boomkikker liggend op zijn rug, zonnebadend op een witte handdoek in het gras – liet zien begrepen ze dat ze in de maling waren genomen en ze de echte boomkikker waarschijnlijk nooit zouden zien.

Weken later, weer thuis, zittend in de achtertuin werden we verrast door hetzelfde geluid (zij het met iets minder Italiaans accent). Maar vreemd, het kwam uit de dakgoot, uit de keel van een vogel. Die zou toch niet zojuist een boomkikker hebben verorberd?

© Kees Endhoven      22/08/2018

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.