“Meneer, hier was toch vroeger een camping?”

De man sprak me aan vanaf een blinkende bromfiets. We ontmoetten elkaar midden op een terrein dat langzaam aan in stadsoerwoud aan het veranderen was.

“Dat klopt, maar de gemeente heeft het terrein aangekocht in de hoop er flink aan te verdienen. Zoals u ziet, da’s niet helemaal gelukt. Geen complete wijk, maar een paar verloren villa’s.”

De man keek eens rond. “Oh, blijft het dan zo?”

Goeie vraag, geen idee. De ambitie van de gemeente was wel aanzienlijk groter dan de animo van gefortuneerde kopers.

“Wat gaat er nu mee gebeuren? Niets zeker?”

Ook daar had ik geen antwoord op.

Nu was ik aan de beurt: “U kwam hier vroeger vaker?”

De bromfietser zette z’n bromfietshelm af. Ineens stond er een kalende man voor mij, zomaar dertig jaar ouder.

“Ik heb hier vaak gekampeerd. We kwamen uit Amsterdam met de brommer.”

Ik keek hem aan. “En, goede herinneringen?”

De oudere jongere knikte. “Het was hier altijd rustig en ontspannen. Uiteindelijk ben ik daarom hier op de Veluwe gaan wonen.”

“En deze glanzende brommer? Oude liefde roest niet? “

“Hobby meneer, pure hobby. Als het mooi weer is, dan rijd ik een rondje in de buurt. Als je zo nu en dan stopt, hoor en zie je ook nog eens wat. Ik kom hier graag. Dan zet ik de motor af. Dan ben ik weer even terug.”

In de verte ruiste de A1 …

 

© Chris Wolters        14/04/2019

 

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.