Gedichten Archieven - Het Nederlands Blog Initiatief

MANSUDAE – door Gerardo Insua Tejeiro

Door Ben Voorend|2020-02-03T00:14:31+00:0003/02/2020|Gedichten, Gerardo Insua Tejeiro|

MANSUDAE Buigt allen voor het Noord-Korea van de foto’s- hier in brons opgetrokken: de eeuwige president en zijn zoon. Vandaag is het plein verlaten. Een militair komt bloemen leggen, - wellicht voor ons in scène gezet - en ook wij hebben braaf een heel mooi bosje gehaald. De zon schijnt bijna huichelachtig als wij de gevaartes naderen – de armen strak omlaag verankerd, in zwaartekracht gevallen nagels. En ja – ook wij moeten een buiging maken voor de dictators. [...]

Lees verder

0

de klok tikt – door Eria van Vugt

Door Ben Voorend|2020-01-20T22:34:00+00:0020/01/2020|Erica van Vugt, Gedichten|

de klok tikt… geeft tijd, wat richting de liefde ruist, er is geen tijd, geen richting, maar blijft… altijd gaan op-en-neer heen-en-weer nooit gebonden geen ritme alledaags, het gaat zoals het gaat ook al weet je ook al vergeet je ook al hoop je ook al dacht je ook al… weet je…. dat de klok tikt… geef wat tijd, laat liefde tikken verlies het niet ©Erica van Vugt 15/01/2020 Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan [...]

Lees verder

2

Leven – door Anton Herkelman

Door Ben Voorend|2019-12-24T22:59:04+00:0024/12/2019|Anton Herkelman, Gedichten|

Leven Hoewel je nooit volmaakt kunt zijn, hoe je daar ook naar streeft. Hoewel je nauwelijks iets begrijpt, het minst waarom je leeft. Dan rest je soms nog slechts één troost, dat iemand om je geeft. © Anton Herkelman datum onbekend Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder. NB Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog [...]

Lees verder

0

SPOOK IN DE SPIEGEL – door Malon Bakker

Door Ben Voorend|2019-12-14T12:43:40+00:0014/12/2019|Gedichten, Malon Bakker|

SPOOK IN DE SPIEGEL De vlek in je ogen werd massief. Ik heb de tegels van de douchevloer nog niet eerder van zo dichtbij gezien. De voegen zijn zo diep. Ik weet dat ik je koffie de verkeerde kant op roerde. Je benadrukt het opnieuw, staat over me heen gebogen, recht je rug, bent stug. En kalm. Nu dan. Ooit was dit ding een dochter. Ooit lijf een vrouw. Ik zeg dat ik nog van je houd, dat het [...]

Lees verder

0

CHOCOMEL (DE ENIGE ECHTE) – door Malon Bakker

Door Ben Voorend|2019-12-14T12:38:51+00:0014/12/2019|Gedichten, Malon Bakker|

CHOCOMEL (DE ENIGE ECHTE) Deze handen zijn tot nu op niemand dan op jou gelegd. Je bent de eerste, enige, echte. Ik wil je zo graag leren kennen voor ik me bedenken kan. Ik wil geen gêne. Nergens remming. Elke kneuzing, kwetsing, wonde wil ik openrijten en erkennen. Ik wil dat jij jij bent en on bedekt. Als ik je naakte huid bekijk schuif jij je handen voor je buik om daar je navel te verbergen. Je vrome wangen [...]

Lees verder

1

When more means nothing…and nothing is worse – door Lady Dalyz

Door Ben Voorend|2019-12-04T23:54:34+00:0004/12/2019|Gedichten, Lady Dalyz|

This feeling of abandonment is still here, rooted in my soul. I feel alone, empty. No matter what I do to help myself, I can’t seem to make it stop. I can be surrounded by all my loved ones, but still be missing you tremendously. Pretending that I’m strong enough, that I don’t need your approval, or your love… It costs me so much effort and energy to protect myself from you, and the thought of you. I love [...]

Lees verder

2

Wintertijd…laat het moment… – door Erica van Vugt

Door Ben Voorend|2019-11-02T17:56:58+00:0002/11/2019|Erica van Vugt, Gedichten|

Wintertijd... laat het moment... laat het moment bestaan waarin de uren tellen de wind met harde noten de ramen schuurt van een te vroege avond - hoe mooi ook de nacht - die nooit zal wennen zie hoe mooi de nacht laat de sterren vallen het water vermist en alles verdroomt naar overkanten waarin lentes dagen niet te tellen zie hoe zacht hoe licht weer wordt ©Erica van [...]

Lees verder

0

vier met mij de woorden – door Erica van Vugt

Door Ben Voorend|2019-10-22T17:52:31+00:0022/10/2019|Erica van Vugt, Gedichten|

vier met mij de woorden die we maken als het buiten wintert ons hart verstijft van lettergrepen die jou en mij onverstaanbaar laten weten dat doodgaan bij dit leven hoort kom - vier met mij de woorden laten we alle regels samenvloeien - voel hoe het leven zich niet zomaar laat dichten maar valt of staat bij dat ene woord geluk ©Erica van Vugt [...]

Lees verder

0

wat als de zon niet meer wil schijnen – door Erica van Vugt

Door Ben Voorend|2019-09-29T10:09:01+00:0028/09/2019|Erica van Vugt, Gedichten|

wat als de zon niet meer wil schijnen geen wolken meer langs dromen waaien het zand zijn zachte bruin verliest wat als de regen niet wil komen bomen in hun blad verdrogen gehoopte sneeuw alleen in spinsels valt van jonge jaren met kaplaarzen te groot wat als een maan die dooft als kaarsen tevergeefs gebrand op feestelijke dagen omdat het winter is, en kou nooit went wat als [...]

Lees verder

0

in zwart bij steen – door Erica van Vugt

Door Ben Voorend|2019-09-11T21:59:43+00:0011/09/2019|Erica van Vugt, Gedichten|

zie hoe wit de wolken krullen hoe blauwe vlagen vliegen over akkers het riet in schaduw wuift - twee reeën de dans ontspringen laat de dood verdwijnen in leven langs de weidse horizon waar korenbloemen in zomers opnieuw verschijnen sta in stilte op laat wat was verstenen vergeet wat diepte brengt voel het licht verwaaien warm je met mijn zonneschijn ©Erica van Vugt 9/09/2019 Wilt u reageren [...]

Lees verder

0