SPOOK IN DE SPIEGEL De vlek in je ogen werd massief. Ik heb de tegels van de douchevloer nog niet eerder van zo dichtbij gezien. De voegen zijn zo diep. Ik weet dat ik je koffie de verkeerde kant op roerde. Je benadrukt het opnieuw, staat over me heen gebogen, recht je rug, bent stug. En kalm. Nu dan. Ooit was dit ding een dochter. Ooit lijf een vrouw. Ik zeg dat ik nog van je houd, dat het [...]
CHOCOMEL (DE ENIGE ECHTE) Deze handen zijn tot nu op niemand dan op jou gelegd. Je bent de eerste, enige, echte. Ik wil je zo graag leren kennen voor ik me bedenken kan. Ik wil geen gêne. Nergens remming. Elke kneuzing, kwetsing, wonde wil ik openrijten en erkennen. Ik wil dat jij jij bent en on bedekt. Als ik je naakte huid bekijk schuif jij je handen voor je buik om daar je navel te verbergen. Je vrome wangen [...]
afb. duurzaamnieuws.nl Een buik vol dode vlinders Ik lig voor de open haard tussen de resten van onze eerste winter. De kachel knispert. Mensen zingen. Mijn buik een tuin vol dode vlinders. Je kon de schetsen die je maakte van me van het papier af laten wankelen, maar te vaak viel ik van de rand - De grond vol potloodschaafsel en verwarring. Je verborg mijn woorden voor mijn mond, en [...]