Een aantal keren per jaar bezoek ik hobbybeurzen.

Het is altijd weer leuk om te zien wat er aan nieuwe technieken op de markt is gekomen. Mijn interesse qua hobby’s is breed, dus moet het wel een beurs zijn waar mijn creatieve kanten aan bod komen.

Het Crea-weekend is daar een goed voorbeeld van en omdat deze ook nog in Gorinchem (mijn geboorteplaats) wordt georganiseerd, vang ik op die manier twee vliegen op één dag. 

Eigenlijk is de aanloop naar de beurs, vanaf het parkeerterrein gezien, al leuk te noemen. Hordes vrouwen, sommigen vergezeld van hun echtgenoten, bewegen zich druk pratend naar de ingang. Grote boodschappenkarren en soms ook koffers achter zich aanzeulend banen sommigen van hen zich al zigzaggend een weg richting de roltrap. Het is in die gevallen echt wel oppassen geblazen, want voor je het weet heb je de eerste blauwe plekken te pakken. 

Bij de kassa moest ik nog een toegangskaartje kopen. Een aardige kassière was van mening dat ik nog geen 65 jaar was, wilde me een duurder kaartje verkopen maar geloofde me direct toen ik aangaf toch echt bij de groep 65-plussers te horen. Raar is dat toch; ik voel me gevleid als men mij jonger schat, maar zodra er geld mee gemoeid is weet ik niet hoe rap ik mijn leeftijd moet vermelden. Iets typisch Hollands volgens mij.

Met het kaartje op zak snelde ik nog even naar de garderobe om mijn jas af te geven en een plattegrondje mee te nemen. 

Eenmaal binnen dacht ik al gauw dat mijn kleindochter Marijn het hier ook wel weer heel leuk zou hebben gevonden. Zij is de laatste twee oktober-beurzen mee geweest en vindt voornamelijk de workshops altijd erg leuk om mee te maken. Dit keer kon je ook weer een en ander uitproberen en ik weet zeker dat Marijn mee zou hebben gedaan met een aantal nieuwe workshops.

De volgende keer gaat ze weer mee en zal ze ook weer leuke dingen tegenkomen die ze kan gaan maken.

 

Wat mij in de hal meteen opviel was dat de kachel goed opgepord was. Voorgaande jaren klaagden de standhouders in de eerste hal dat het er zo koud was en dat ze bijna wegwaaiden. Ditmaal was het bloedje heet, maar voor degenen die een hele dag moeten zitten is dat waarschijnlijk zeer aangenaam. 

Omdat het direct bij de ingang al goed druk was langs de kraampjes, ben ik eerst naar de laatste hal gelopen. Mijn zus Janny gaf mij deze tip jaren geleden en heb ik goed in mijn oren geknoopt. Het is daar tot vroeg in de middag nog vrij rustig, waardoor ik op mijn gemak kon bekijken wat er zoal uitgestald was, vragen kon stellen over nieuwe technieken, spullen uit kon zoeken voor mijn kaartenmakerij en ook snel aan de beurt was bij de kassa aldaar.

Naast de benodigdheden om kaarten te maken (en dat alleen is al héél veel) was er ook genoeg te zien op het gebied van scrapbooking, haken en breien, woondecoratie, sieraden maken en handlettering. Er was nog veel meer, maar dat had niet echt mijn interesse, dus dat gedeelte heb ik overgeslagen.

Zo rond het middaguur werd het tijd om even wat te eten en te drinken in het restaurant. Verdiept in de folders die je her en der krijgt liet ik me het broodje en de thee heerlijk smaken. Het restaurant liep intussen behoorlijk vol en een dame vroeg of ze ook aan mijn tafeltje mocht komen zitten. Natuurlijk mocht dat. We raakten in gesprek over onze hobby’s wat erg gezellig was. Na enige tijd vervolgden wij onze weg weer.

Al snel zag ik een kraam met scrapbook spulletjes. Die kraam mocht ik niet missen, want deze spulletjes hebben mijn kleindochters nodig voor hun eigen fotoboek van onze kleindochters-oma vakantie in Chaam, waar we vorig jaar verbleven.

Eind van de maand proberen zij hun fotoboek af te krijgen tijdens een logeerweekend, maar er moet best nog het een en ander aan gebeuren. Gelukkig waren er leuke en toepasselijke spulletjes te koop en ik denk dat ze er weer blij van worden.

 

Twee hallen verder stond ik ineens naast mijn zus en een aantal dames van haar hobbyclubje. We hebben even wat staan kletsen met elkaar en ook bekeken wat we zoal gekocht hadden tot nu toe. 

Mij restte daarna nog één hal. Hier waren diverse activiteiten in het haak- en breicafé en ook heb ik me, even verderop, staan vergapen aan de mooie quilts die daar hingen en waar een aantal dames aan zaten te werken. Ik heb me weten te beheersen en ga eerst alle projecten die nog lopen afwerken. Daarna kan ik weer iets nieuws opstarten. 

Met veel nieuwe informatie, een tas vol spulletjes en een goed gemoed ging ik weer op huis aan.

 

© Anneke Haarsma 9/03/2018