Gister na de persconferentie van 03-11-2020 gelijk maar besloten nog even een dansles mee te pakken, dit was voorlopig weer de laatste en ondertussen mogen we afwachten of het na die 2 weken echt wel weer opnieuw opgestart mag worden.

Tot nu zijn alle maatregelen een “dringend advies” wat door veel mensen nog als vrijblijvend wordt opgevat en daarmee altijd nog veel mensen mee zal maken die zich niet aan dit advies houden. Natuurlijk denk ik zelf wel eens verder (en ben ik echt niet zo’n volgzaam dom lammetje) of het nou zoveel effect zal hebben als wij ons aan dit advies houden, maar ons er niet aan houden heeft zijn bewijs al geleverd met alle extra besmettingen.

Het dragen van een  mondmasker zou benauwd zijn en niet gezond, artsen, chirurgen en nog meer beroepen zijn niet anders gewend en dan hebben zij nog wel een medisch masker welke meer tegen zou moeten houden dan al die zelfgemaakte maskers waar wij mee lopen.
Natuurlijk, de eerste keer dat ik het masker droeg had ik ook een benauwd gevoel, maar daar was ik vrij snel overheen en inmiddels valt het mij niet eens op als ik het masker draag.
Ik zie het net als in de zomer klagen over de warmte, hoe harder je klaagt, hoe warmer je het vind. Hoe meer je dus verzet tegen het masker, hoe meer last je ervan hebt. Ik weet dat zo’n masker grotendeels schijnveiligheid is, maar ik merk juist dat wanneer ik het masker draag, mensen eerder weer aan de situatie denken en afstand nemen. Natuurlijk blijven er altijd van die droeftoeters tussen zitten die vinden dat de wereld van hen is en dus lak aan de andere mensen/wensen hebben. Dit is altijd al zo geweest en zal helaas altijd zo blijven.

Als we nu met elkaar eens proberen ons aan de opgelegde regels te houden om die Covid-19 eronder te krijgen, als we nu eens gaan proberen samen te werken in plaats van tegen te werken. Wie weet dat we later in 2021 dan weer het oude normaal kunnen oppakken.
Ook ik wil mijn vrienden en familie weer kunnen knuffelen, een feestje kunnen geven en op vakantie kunnen gaan.
Ook ik wil dat ik naar de dansschool kan blijven gaan, de dierentuin kan bezoeken en uit eten kunnen gaan.

Ook hier gaat voor mij op, je kan klagen en vooral maar stil blijven staan van wat allemaal niet mag en hoe ellendig het allemaal is omdat je nergens heen kan…. Maar je kan ook gewoon proberen hier een positieve draai aan te geven, maak eens een wandelingetje in je omgeving, neem eens een camera mee en kijk eens echt rond wanneer je het wandelingetje maakt, volg online trainingen, maak kennis met nieuwe sporten die in de online wereld nu worden aangeboden, en leef gewoon je leven zonder vooral maar te denken aan wat je allemaal moet missen en zie vooral wat je wel hebt.

Voor mijn collega’s met een half jaar thuiswerken dit gedicht geschreven.

Wat een tijdperk zijn we in beland
Een jaar dat de geschiedenisboeken in zal gaan
Het kantoor vrijwel onbemand
En ineens een grotendeels thuiswerk baan
Een half jaar inmiddels verstreken
Na de dag waarop het nieuwe (tijdelijke) normaal begon
Een periode van gewenning in vele weken
Wie had gedacht dat dit gebeuren kon
Met z’n allen zijn we sterk zover gekomen
Hebben dit half jaar al weten te doorstaan
Andere tijden zullen nog wel komen
Voor nu gaan wij er nog even tegenaan

 

© Petra van Harskamp                 4/11/2020

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.