Bijna iedereen heeft wel van Charles Darwin gehoord – de Engelse theoloog die een theorie ontwikkelde die uitging van “survival of the fittest”, hetgeen Duits is voor “Het overleven van de best aangepaste/geïntegreerde diersoorten”. Dit hele verhaal was gebouwd op geen enkele voorkennis, want hij had het zelf bedacht. Hij had trouwens óók bedacht om zijn boot naar een hond te vernoemen (Niet zijn eigen hond, maar gewoon: de Beagle. En toen wás Snoopy er nog helemaal niet!). Veel mensen denken nog steeds dat hij een soort van expert was op het gebied van evolutie, maar tegenwoordig klopt van zijn theorie in elk geval geen bal meer.

Een voorbeeld: Volgens Darwin zou een whatsappende hangtiener op een veels te goedkope omafiets niet lang genoeg moeten overleven om zichzelf voort te planten. De dagelijkse praktijk bewijst dat deze irritatie opwekkende bevolkingsgroep eerder groter dan kleiner wordt. Ook het steeds algemenere gebrek aan kennis van verkeersregels zou moeten leiden tot het uitdunnen van die mensen, die niet weten wie er voorrang heeft “en dat zal ik wel zijn, want ik heb geen tijd om om me heen te kijken in verband met dat ik te druk ben met whatsappen”. Maar nee: de mensen die wél uitkijken zijn de dupe, en lijden aan paniekaanvallen, hartpalpitaties, en hoge bloeddruk.

En voordat u nu zegt van “die Engelberts heeft iets tegen whatsappen”. Dat is niet zo. Een ander prachtig voorbeeld doet zich voor vlak bij mijn werk (op het Schuttersveld in Enschede), waar hele kuddes mensen komen om te gaan meubelshoppen. Maar: daar krijg je dus honger van. Dus: MacDonalds. Aha!, denkt u: hier komt een belerend verhaal over cholesterol en vette hamburgers, en milkshakes die bestaan uit 5% aardbeiensmaakstof (scrabble score!), en 95% Alabastine. Maar daar wou ik eigenlijk niet naar toe. Wat mij namelijk blijft verbazen is dat die mensen – beladen met vouwstoeltjes, een vals paarse fluwelen poef, licht ontvlambare hoeslakens, 3 rollen rolgordijnen, en een bovenmaatse lampenkap, zich vervolgens naar McD slepen- via de drive-through en tegen het verkeer in – waar zich ook (terecht) ongeduldige automobilisten bevinden die nu, dankzij al die meubelconsumenten, ineens hard op de rem moeten staan waardoor die Big Mac ineens olijk in je schoot belandt en de kipnuggets op de achterbank. Ook hier wordt de onoplettende deelnemer aan het verkeer dus weer beloond in plaats van bestraft.

Langs het spoor vinden we ook nooit een extra-crispy koperdief, of bij plofkraken een extra platte jeugdige hangcrimineel. Ook mensen die zonder te kijken op de tram- of busbaan fietsen komen zelden tussen de ruitenwissers terecht. Diagonaal volgens de allerlangste afstand oversteken zonder uitkijken is de norm. Heden ten dagen lijkt het meer op survival of the dumbest. Nee, die Darwin voelt zich nu postuum waarschijnlijk heel beteuterd (óf hij roteert met 78 toeren per minuut in zijn graf). Kijk, dát is nog ’s een plaatje.

(c) Jeroen Engelberts 25/01/2018