strak in pak, gebruind door

vreemde landen

schuif je aan in een verloren straat

tussen dijken – water

borrel jij de liefde voorbij

 

je gaat naar huis

alleen

in een te koele regenjas

 

en lacht breeduit als je

opnieuw de liefde zoekt

en zacht voelt schuren

 

maar je sterft verlaten

ergens in een huis

waar oud-zijn gaat in stilte

de liefde nooit meer

bij je –

is geweest

 

zelfs aan de diepte van je graf

ben je verlaten

 

(c)Erica van Vugt            20/08/2019