strak in pak, gebruind door
vreemde landen
schuif je aan in een verloren straat
tussen dijken – water
borrel jij de liefde voorbij
je gaat naar huis
alleen
in een te koele regenjas
en lacht breeduit als je
opnieuw de liefde zoekt
en zacht voelt schuren
maar je sterft verlaten
ergens in een huis
waar oud-zijn gaat in stilte
de liefde nooit meer
bij je –
is geweest
zelfs aan de diepte van je graf
ben je verlaten
(c)Erica van Vugt 20/08/2019
Geef een reactie