‘Ja, ja heren, ik zag het al toen ik u daarnet voorbij zag komen: die houden wel van een lekker worstje.’ Te zwaar aangezet plat Amsterdams van een marktkoopman op de Haarlemse markt. Gespeelde jovialiteit. Ik mag hem daarom meteen al niet.

Toch zien zijn droge worsten er erg lekker uit. Wij houden halt.

‘Ja heren, allemaal puur natuur hoor, die worsten. Mijn vrouw wil niet anders.’ Een smerige grijns op zijn pokdalig gelaat. Maar zijn varkensoogjes verraden onzekerheid: Sjon en ik reageren niet standaard. Zijn versleten, ingestudeerde Amsterdamse getaptheid mist zijn doel. Wij lachen niet en zijn niet onder de indruk van zijn hoofdstedelijke aplomb. ‘Hier, proeft u eens. Is van biologisch everzwijn. Het beest heeft heerlijk kunnen ragebollen met de meisjes (weer die smerige grijns). Dat próef je gewoon, dat-ie erop los geleefd heeft.’

‘Doe maar’, breng ik uit.

Ik wil hier weg.

©Ben Voorend                     22/11/2019

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.