Herken je dat? Kunnen genieten van drama, van ongeluk, van ellende? Of misschien herken je dat helemaal niet: “O nee, dat nooit, ik heb liever alleen maar leuke belevenissen.”

Er is natuurlijk een verschil tussen wat je wilt in je eigen leven en wat je “meemaakt” als kijker of lezer in je entertainment. In je eigen leven wil je geen moord. Op televisie zijn er heel veel programma’s die over een of meer moorden gaan. “Crimi’s” over hoe het zo kwam, over wie het gedaan heeft en hoe, of over wat de onderzoekers van de moordzaak allemaal nog meer meemaken in hun werk en leven terwijl ze de dader zoeken.

Tegenspoed, fouten en andere nare dingen in een tekst, film of boek maken ons wakker en alert. Als kind was ik verbaasd over de figuur van Juffrouw Ooievaar in de Fabeltjeskrant. Hoe konden ze dat nou doen? Een sprookjesbos met allemaal kartonnen dieren, dan kan je toch die Akelige Juffrouw Ooievaar weglaten!?! Mijn moeder heeft me toen uitgelegd dat er zonder die strenge en onredelijke Juffrouw Ooievaar, maar heel weinig te vertellen zou zijn. We hebben meestal een Juffrouw Ooievaar nodig om een verhaal spannend te maken. [En nu, als ik iemand tegenkom met wie het niet erg klikt, dan noem ik zo’n persoon in gedachten weleens mijn eigen Juffrouw Ooievaar…]

Deze gedachte kan je gebruiken als je schrijft: het boeit de lezer als er iets mis gaat, als er iemand vervelend doet, als er een ramp gebeurt. Want: Hoe gaat het aflopen?

Zoals bij de titel van dit stuk: wat zou dat kunnen zijn, de grootste ramp die je je maar kunt voorstellen? Is dat iets kleins, een gat in je sok? Of komt dan heel Nederland onder water te staan? Of is het voor jou nog weer iets heel anders?

En hoe loopt het af? Verras me, ik ben benieuwd!

© Door de Flines, met dank aan HJB voor de tekening van de vulpen