er wandelen mensen om mij heen
de een is vrolijk
de ander triest
soms schoppend tegen alles
of lachend de voetstappen vooruit
soms laten wat gebeurt
gewoon weer gaan
er wandelen mensen om mij heen
de een weet niet
de ander wel
of toch weer niet
er wandelen mensen om mij heen
zie een ogenblik van geluk
en dan weer de stilte of een traan
gewoon omdat het leven
en wat wij willen
niet altijd vanzelfsprekend gaan
er wandelen mensen om mij heen
twee aan twee
en soms alleen
een weg die niemand kan vertellen
en ergens wandel jij mij lief
en ik wandel met je mee
© Erica van Vugt 2/08/2021
Dit gedicht verscheen eerder op de website van Erica: www.ericavanvugt.nl
Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.
NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.
Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.
Geef een reactie