“Ik móet even wat kwijt bij je, hoor!”

Zus 2 komt mijn kamer binnen en ploft op een stoel.

Ik leg mijn werk opzij, onderdruk een boer en kijk haar vragend aan. Haar ogen glimmen van de voorpret. Zij heeft een geheim!!

“Weet je wat ik laatst hoorde op de markt? Toevallig, hoor, want het regende en ik had een Knirps op mijn hoofd en stond met mijn rug naar ze toe, dus ze hadden mij niet gezien.”

…..

Ze laat een pauze vallen om de spanning op te voeren.

“Nou?”, moedig ik haar aan, want ik ben wel benieuwd. Zus 2 weet altijd overal geheimpjes los te peuteren.

“Ik hoorde buurvrouw A praten met de bakker!”,

“Ja, dûh, lekker boeien. Iederéén praat met de bakker.”

“Nee, daar gaat het niet om. Maar ik hoorde waar ze het over hadden. Niet alles natuurlijk, maar genoeg.”

“Genoeg?”

“Ja, genoeg!”

Ze buigt iets voorover en zegt dan, zachtjes: “Buurvrouw A wilde best wel zelf haar broodjes komen halen!”

??

“Snap je het niet?”

“Uhh…”

“Kijk, nu is het zo dat mamma altijd broodjes voor de buurvrouwen meeneemt van de markt. Of croissantjes, of zoutstengels… je weet wel, gewoon bakkersdingen.”

Ik snap het nog steeds niet helemaal.

Zus 2 gaat verder: “Omdat mamma zoveel broodjes koopt krijgt zij korting van de bakker. Maar die korting rekent zij niet door aan de buurvrouwen!”

Pontificaal leunt mijn zus achterover en kijkt mij triomfantelijk aan als zij ziet dat het mij begint te dagen.

“En daarna zag ik haar naar de slager lopen,” gooit zij er nog overheen.

“Allemachtig! Dan is ze natuurlijk al die kramen afgegaan,” zeg ik. “Ook naar de kaasboer en de vishandel, de Griekse specialist en de Groentenkoning…”

“en de doe-het-zelfkraam, de dierenspeciaalzaak, de natuurvoeding…noem maar op,” vult zij aan.

Het dringt nu in volle omvang tot mij door. Voor bijna alle buurvrouwen doet mamma eigenlijk de boodschappen. En als nu buurvrouw A zélf broodjes gaat kopen… Mijn zussen worden er dan wel helemaal gek van dat zij al die broodjes weer moeten afleveren op de adressen, terwijl zij hun handen vol aan hun eigen huiswerk, maar toch, het zijn toch inkomsten in huis.

Soms gaat er gewoon iets mis omdat zij het te druk hebben. En dat krijgt mamma dan weer te horen en krijgen mijn zussen allerlei verwijten. In plaats dat mamma eerst eens zou komen vragen wie er tijd heeft. Maar nee hoor, elke nieuwe buurvrouw is er één. De bestellingen worden gewoon in de huiskamer afgeleverd, mijn zussen worden er vervolgens bij geroepen en op pad gestuurd. Ik heb vaak te doen met ze. Het zijn lieve, gehoorzame meiden, zij verdienen zo’n moeder gewoon niet. Ik óók niet trouwens.

Eigenlijk is het helemaal ons moeder niet. En pappa is feitelijk ook ons vader niet. Mamma is eigenlijk onze stiefmoeder die hertrouwd is. Is pappa dan eigenlijk ook een stiefvader? Ik weet het niet. Maar wij, de kinderen, zijn wél afhankelijk van hun.

“Dus als buurvrouw A zelf de boodschappen gaat halen.”,

“…dan vallen er inkomsten weg,” maakt zus 2 mijn zin af. “Het zou zelfs zomaar kunnen zijn dat buurvrouw A ál het eten wegkoopt, haar eigen handeltje begint en dat wíj dan niets meer hebben!”

“Och arme, dat overleeft mamma nooit! Afstand moeten doen van die mooie zwarte glimmende bolide van haar.”

Zus 2 staat op. “Ik móet het mamma gaan vertellen”, zegt zij.

 

Een tijdje niet eten spreekt mij wel aan, maar hoe zou een glimmend lelijk eendje eruitzien?, vraag ik mij af.

 

© Ben Voorend     13/05/2018

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief.
Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.