Tijdens een Hemelvaartweekend, wanneer we met een groep vrienden in Duitsland verblijven, besloten 3 van ons de Zilvermijn te gaan bezoeken. Daar aangekomen vroegen we ons toch even af waar we in beland waren, het draait daar volledig op vrijwilligers, maar het waren overwegend toch wel mensen die duidelijk het buskruit niet hadden uitgevonden. Bij de kassa bleek al dat turven heel moeilijk is, waarbij zelfs het puntje van de tong tevoorschijn kwam om streepjes te zetten. Maar goed, we gingen ervoor.

Omdat er net een groep naar binnen was gegaan, moesten we wachten op een gids en meer mensen om een groep te vormen. We hadden op de website al gezien dat een jas werd aanbevolen en stevige schoenen waar wij dan ook rekening mee hebben gehouden. Na zo’n 10 minuten wachten werden wij geroepen en in een filmzaal geplaatst om de historie over de mijn te bekijken, hierna was er nog wat verwarring omdat wij de rondleiding wilde maar er nog geen mensen bij waren gekomen. Uiteindelijk besloot een man dat hij wel met ons op pad wilde. Eerst de tentoonstelling waar het een en ander werd verteld en uitgelegd. Onze eerste indruk van de man was toch wel eentje waar je even je vooroordeel aan de kant moet zetten. Daar stond een rare kwibus met een tandeloze mond en een paar dagen ongeschoren baard om ons te begeleiden en dingen te vertellen. Naast zijn “gewone” Duits kwam er af en toe Duits met een zwaar dialect naar voren, dus het volgen van het verhaal was met hindernissen. Soms verstond je de man en soms dacht je dat je in een ander land was terecht gekomen. De man had wel veel passie voor de mijn, hij vertelde alles in de wij vorm waardoor je zou denken dat hij ook in de mijn had gewerkt. Dit was overigens niet het geval maar hij wist in ieder geval wel heel veel te vertellen.

Na de tentoonstelling gingen we de veiligheidshelm halen en de mijn in. De gangen waren breder dan vroeger en alles was extra gestut met een stalen constructie, wel op zo’n manier dat je nog kon zien hoe het eerder met hout werd gestut en hoe het hout al vermolmd was. Omdat wij zo’n privé rondleiding kregen werd ons meer verteld en zagen wij meer dan in een grote groep. Normaal is de rondleiding 20 minuten en wij zijn wel een uur binnen geweest. We hebben stenen mogen vasthouden om ons in te leven hoe zwaar het leven in de mijn was, ook werd er een deel van een schep uit het water gevist door de man om ons te laten voelen hoe zwaar deze was, hij vertelde hier ook bij dat ze dat normaal niet doen omdat de groepen normaal groter zijn en iedereen dat natuurlijk wilt vasthouden dan, omdat wij met z’n drieën waren vond hij het wel leuk om als extra te doen.

De man was echt heel enthousiast, kwam soms met Duitse gezegdes aanzetten met uitleg hoe die tot stand zijn gekomen zoals de kaboutertjes die het werk doen, hij had een speciaal hemd aan welke nagemaakt is van het origineel en daar zat een puntmuts aan, ze hadden vroeger nog geen helm en in de puntmuts werd dan stro gedaan om de klap van een vallende steen op te vangen en hiermee voelden ze ook als ze tegen het plafond aan liepen, ’s nachts werd er ook in de mijn gewerkt en dan leken ze door dit hemd op kabouters. Hij vertelde ook wat ze allemaal nog wilden doen in de mijn maar dat door de kosten dit voorlopig er nog niet in zat. Ook alle attributen komen van her en der vandaan, zijn origineel maar niet perse uit deze mijn afkomstig, ze hebben in de loop der tijd veel verzameld bij andere mijnen vandaan. Deze mijn bevatte zilver, goud, koper en erts, was ook nog niet uitgeput maar de mijn is begin jaren 60 gesloten.

We gingen erheen met het gevoel van ach we zien wel, maar wij zijn blij dat we gegaan zijn, het was zeker heel interessant om te zien en de verhalen te horen.

© Petra van Harskamp                      14/07/2019

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.