“Boeken in tijden van corona, deel 5.”
Specht en zoon (2004)
door Willem Jan Otten
Omdat ik van dit boek niets meer wist, stofte ik het af en begon vol goede moed met lezen. Ik werd er niet vrolijk van.
– Een schilderdoek dat kan praten, beschuldigingen over en weer, en geld dat een cruciale rol speelt.–
Voor het eerst in deze tweede lockdown had ik spijt van mijn zelf bedachte opdracht. Maar, omdat ik vanaf begin maart besef, dat corona een kwestie is van geduld, doorzetten en uitzitten, heb ik tóch deze roman tot en met de laatste pagina omgeslagen.
Uiteindelijk blijkt, dat met miljoenen niet alles te koop is, ergo, dat het niet gelukkiger maakt. Goh.
– Valérie Specht, hij bulkt van de centen, mist zijn verslaafde zoon. Door hem als peuter te laten portretteren hoopt hij hem, nu als volwassene, op het juiste pad te brengen.-
De vergeefse moeite druipt er, letterlijk en figuurlijk vanaf.
Willem Jan Otten heeft me deze dagen ook nogmaals duidelijk gemaakt dat het leven zijn eigenzinnige gangetje gaat, en dood de onafscheidelijke metgezel is. Geld verandert daar geen liefmoedertje aan.
Hoeft mij, in deze tijd, niet opnieuw ingewreven te worden.
© Willie Lek 12/11/2020
Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.
NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.
Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.
Dit blog verscheen eerder op www.willielek.nl
Geef een reactie