Nee, het idee van dit bloginitiatief is niet nieuw, wel de naam. Ooit, in de verre jaren zeventig van de vorige eeuw, las ik eens een boekje van de Arbeiderspers, met daarin korte verhalen van arbeiders. Interessante verhalen, aparte verhalen, gedichten van arbeiders.

Ik studeerde Duitse taal- en letterkunde aan de UvA en ik had mij in korte tijd een links ideaalbeeld van de wereld aangemeten. Actiebesprekingen in rokerige eetcafés, demonstreren in Den Haag en ook eens voor het Amstelhotel, waar Chris Hahn, mijn ‘mentor’ in linkse zaken, minister Pronk van Ontwikkelingssamenwerking na de IGGI-conferentie over financiële hulp aan Indonesië, aansprak met de woorden: “Zo, je hebt je weer aardig een poot laten uitdraaien!” Hierop volgde een uitleg van de minister die ik niet helemaal kon volgen, want het was een gure, winderige en kletskoude herfstige namiddag en wij hadden er al twee dagen met spandoeken opzitten. Bovendien deden mijn voeten zeer en lonkte de dagschotel van het eetcafé in de Jordaan waar wij bijeen plachten te komen, maar waarvan de naam mij niet meer te binnen schiet. Het was zuurkool met worst voor drievijftig, dat weet ik nog wel.
Chris en ik stonden er nog met een handjevol demonstranten. We waren de eerste dag begonnen met een stuk of dertig man, dankzij Chris, die dagenlang had lopen lobbyen bij het linkse studentenbolwerk van Amsterdam, de ASVA. Onder het dreigement van gezichtsverlies wisten ze daar enkele tientallen leden gemotiveerd te krijgen om zich voor de goede zaak (dus tegen Nederlandse ondersteuning van het Indonesische regime) in te zetten. De tweede dag begonnen we nog met een stuk of twintig idealisten, waarvan er enkelen zich meteen al de excuses van de wegblijvers toe-eigenden: “Ja, jammer, ik kan niet de hele dag blijven, want ik voel mij niet zo lekker; Ja, jammer, ik kan niet de hele dag blijven, want ik moet nog meer doen vandaag; Ja, jammer, ik kan niet de hele dag blijven, want heb morgen een tentamen en moet nog leren.” Maar eerlijk is eerlijk: ook mijn motivatie stond na twee lange zware dagen onder druk. Maar ik gaf niet op. Pas toen Pronk in zijn dienstauto stapte en de straat uit reed was er tijd voor de inwendige mens. Zuurkool met worst, heerlijk!!

Maar goed, weer terug naar het boekje van de Arbeiderspers. Het ‘proletariaat’ verloor toen voor mij zijn abstractie: want daarin stonden verhalen en gedichten van mensen die niet alleen hun brood verdienden in fabrieken of anderszins met hun handen, als stratenmaker bijvoorbeeld, en daarna op de bank voor de tv hingen. Nee, ik realiseerde mij toen dat die mensen ook creatieve talenten hebben of zelfs ‘diepere gedachten’ die zij op papier kwijt konden. Goed, er zullen redacteuren nodig zijn geweest om er de taalfouten uit te halen, maar dat is meer een cosmetische benadering. Het gaat natuurlijk om de gedachte.

Deze blogsite zet ik op met een vriendin van mij, Door de Flines. Zij is zelfstandig schrijfcoach en net zo enthousiast als ik. Zij heeft voor meerdere grote uitgeverijen gewerkt. Haar connecties in die wereld zijn in een later stadium mogelijk interessant wanneer publicaties in boekvorm uitgegeven kunnen gaan worden of wanneer die wens er is.
Maar dat is later. Nu gaat het erom een leuke ploeg mensen bijeen te krijgen die samen een leuke en aantrekkelijke blogsite maken.

Doe je mee?
Het zou leuk zijn als je meedoet en al jouw vrienden daarvan op de hoogte stelt. Als iedereen dat doet, dan hebben we in no time een groot lezersbestand. En daarvoor schrijf je toch ook een beetje, dat je gelezen wordt, toch? En wie weet zitten er onder jouw vrienden ook mensen die leuk kunnen schrijven. Wijs hen ook op ons bloginitiatief! Hoe meer zielen hoe meer vreugd.
Want daar gaat het in eerste instantie om: het hoeft allemaal niet hoogdravend of talentvol te zijn, gewoon leuk of onderhoudend is al goed genoeg! Jij moet er zelf plezier in hebben.
En waarschijnlijk krijg je ook reacties van lezers op je stukjes. Dat zou mooi zijn.
Je wordt gelezen!

Je moet je dan eerst wel even aanmelden via het aanmeldformulier op de pagina ‘Contact’.
Daarna kun je je stukje insturen via ‘Blog aanleveren’ op dezelfde pagina.

© Ben Voorend
6/10/’17