“Met groot genoegen introduceer ik het werk van Lita Cabellut, mijn moeder en een van de belangrijkste kunstenaars van vandaag op het gebied van de menselijke portretten. Haar werk heeft mij geïnspireerd en direct gevormd, met haar immense doeken die als spiegels dienen en mensen aanzetten tot empathie en mededogen. Lita Cabellut’s missie is het verkennen van menselijke emoties, omstandigheden en maatschappelijke uitdagingen door middel van haar eigen taal van artistieke expressie. In de steeds kleiner wordende wereld van vandaag levert Cabellut’s werk een cruciale bijdrage door een dialoog uit te lokken over de mensheid als geheel. Daarbij visualiseert ze het menselijke spectrum op basis van een collectief humanisme en een gevoel van individuele relativiteit. In de volgende tekst deel ik graag een verkenning van de filosofie achter Lita’s laatste serie, Een kroniek van het oneindige, waarin ze poëtisch de intrinsieke interconnectiviteit tussen creatie en verval benadrukt. Deze serie onderzoekt het oneindige proces van menselijke transformatie als gevolg van ervaring en tijd. Cabellut schetst daarbij een interpretatie van de menselijke transformatie als een cyclisch proces, waarin ‘het Zelf’ voortdurend in onderhandeling is.”, aldus Luciano Mateo Rodriguez Carrington.

Gisteren was ik aanwezig bij een kinderworkshop georganiseerd door het Amstelveense museum Jan van der Togt over De kroniek van het oneindige van de Spaans-Nederlandse kunstenares: https://www.jvdtogt.nl/ Een kroniek is een chronologisch geordend verslag van belangrijke feiten.

Gids Pim ontving 19 kinderen met een inspirerende rondleiding van schilderij naar schilderij. Hij legde uit dat de Spaanse zigeunerkunstenares tot haar 8e jaar bij haar oma woonde, want haar moeder kon niet goed voor haar zorgen. Toen oma doodging leefde Lita een aantal jaren als straatkind in Barcelona, Spanje en moest bedelen om aan eten te komen. Dat was een moeilijke, armoedige tijd. Op 12-jarige leeftijd werd ze gelukkig geadopteerd door een rijke familie. Zij namen haar mee naar het Prado Museum in Madrid. Daar werd ze overrompeld door de schilderkunst van beroemde meesters. Dat wilde Lita ook! En dus ging ze – nog voordat ze kon lezen en schrijven – schilderen. Haar eerste tentoonstelling had ze al op 17-jarige leeftijd in het stadhuis van El Masnou in Barcelona. Op haar 19de vertrok ze naar Nederland om te gaan studeren aan de Rietveld Academie en bleef tot op heden in Den Haag wonen. Lita maakt enorme portretten van bekende en onbekende mensen. Vol aandacht keken de kinderen naar diverse uitdagende drieluiken: Een levensgroot geschilderd portret, ernaast een abstract schilderij van verfrollers in de kleuren van dat schilderij en daarnaast datzelfde grote portret nog een keer, maar nu door Lita bewerkt door het breken van de verflaag. Er werd samen nagedacht waarom toch die gebroken-verf-portretten? Misschien heeft het te maken met een terugkijken van Lita naar de armoede in haar kindertijd, en toont ze zo pijn en verdriet? Die had Lita natuurlijk best wel als straatkind! En zijn deze gebroken-verf-portretten als spiegels voor die gevoelens?

Maak je eigen Lita

Toen begon de workshop onder begeleiding van een aantal professionele vrijwilligers. Met behulp van diverse materialen maakten de kinderen hun eigen ‘Lita’.

Als voorbeeld werd het gesluierde vrouwenportret van Lita genomen, getiteld: Secret behind the veil. Vlijtig werd er door alle kinderen gewerkt op unieke en persoonlijke wijzen. Enkele citaten opgevangen tijdens hun creatieve proces: “Wij hebben wél een luxeleventje!” En: “De andere kinderen maken gewone gezichten. Ik wil dat niet en doe dat anders!” Of de vraag: “Kan ik aan papa vragen om het te mogen ophangen aan de muur?” Uiteindelijk werden alle creaties samen gelegd op de vloer en bekeken de kinderen met moeders, vaders, oma’s, opa’s en begeleiders de portretten. Een veelheid van gezichtsexpressie keek ons aan! Deze kleine expositie van Maak je eigen Lita toonde diversiteit en daagde uit om meer van elkaar te horen over het kunstwerk. De kinderen benoemden onder leiding van gids Pim hun portretten als: “Deftig!” “Een ridder met snor!” “Een zelfportret!” “Een meisjesportret!” “Een horror-clown!” “Een grappige!” Wat top dat de intentie van Lita, zoals omschreven door haar zoon: het aanraken van empathie en mededogen, rimpelloos werd opgepakt door de kinderen. Dat is mooi! Ieder kind is anders, leert anders en creëert anders. Met hun beeltenissen onder de arm en een voldaan gevoel gingen ze blij naar huis!

Conchita Willems      01/11/2018

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.