Zo, de eerste zitten er weer in. Hollandse Nieuwe, wat een traktatie! Speciaal naar Hoorn gereden, Sjon mee natuurlijk, want daar krijg je echt bijzonder goede haring in een authentieke omgeving. Zittend op het terrasje van Leen Parlevinker naast de toren aan het water, uitkijkend aan de ene kant op de Zuiderzee met bollende zeilen in de verte en aan de andere kant op de drukke kade, komt dat deel van de haringbeleving helemaal tot zijn recht. Van de aangemeerde schuit voor zeelui in spe van de leerwerkplek Oostereinde komen flarden van luidruchtige gesprekken en korte commando’s overgewaaid naar het terras. Zo moet het ook geklonken hebben in de tijd van Bontekoe en zijn jongens. Samen met het zonnetje dat de wolken verdreef en de wind die vaag ziltige lucht aanvoert, vormt dit een perfecte locatie voor een Hollandse Nieuwe. Sjon wordt er emotioneel onder en bestelt een oorlam Corenwijn die de haring moet begeleiden. Een groepje Duitse toeristen stort zich op kibbeling met patat en een pannetje mosselen. Ook lekker. Maar ze weten niet wat ze missen.

We besluiten het stadje nog even in te lopen. Buiten de kade en het plein met J.P. Coen te midden van zomers gevulde volle terrassen is het vrij rustig valt ons op. Schijnt te maken te hebben met de toeristenbelasting die de gemeente ingevoerd heeft, vernamen wij. Maar hoe dat precies werkt weet ik nog steeds niet.
Van een bezoek aan het prachtige museum met zijn originele drankorgel zagen we af, want we hadden eigenlijk te lang bij Bontekoe gezeten en gingen nu op zoek naar dé viswinkel voor overheerlijke haring om mee te nemen. Nou was het verdorie al de hele dag goed gegaan. Zonder tomtom de weg vinden is altijd een avontuur met ons. Vandaag evenwel reden we maar één keer een rondje extra, maar voor de rest stuurde ik doelbewust op de haven van Hoorn aan. Maar laten we nou wandelend helemaal de weg kwijt raken in Hoorn! Stegen door en straten uit. We konden ons vaste adres niet vinden.
‘Zijn we hier al geweest?’
‘Ik zou het niet weten. Geloof van wel.’
‘Nou, ik twijfel. Laten we er maar in gaan.’
Aan het eind van de steeg: Victorie!
‘We zijn in de buurt Sjon! Ik herken deze straat. Zie je die klok daar?’
“Ja, je hebt gelijk. En kijk dáár, bij die vlaggen. We zijn er!’
Zo snel onze vermoeide benen ons konden dragen snelden wij op de winkel van Wormsbecher af. Gelukkig. Ze hadden nog.


‘Vier graag. Meenemen. Voor thuis.’
Want wat lekker is moet je delen, vind ik.

© Ben Voorend           14/06/2019

 

 

 

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.