De blog begonnen en weer verwijderd en weer begonnen en weer verwijderd maar het is me toch gelukt zonder met modder te gaan gooien.

In deze tijd van het virus, verloopt het leven duidelijk anders. Vanaf maart werk ik al thuis, sinds een paar weken 1 dag in de week naar kantoor en de overige dagen thuiswerken. Er zijn een hoop creatieve oplossingen al  langs gekomen in diverse branche om deze tijd toch zo aangenaam mogelijk te maken en langzaam zijn de teugels weer wat losgelaten.

Helaas is er ook veel verdeeldheid ontstaan, je bent voor de maatregelen of tegen de maatregelen. De maatregelen die gezien worden als heerschappij van de regering en maatregelen die worden gezien als milde oplossing om te proberen van het probleem af te komen. Vooral jammer dat de verdeelde groepen zo’n uitgesproken mening kunnen hebben, een dwingende toon erin dat je hetzelfde moet denken of anders ben je een paranoia hersenloos wezen. Nederland waarin juist tolerantie zo hoog in het vaandel stond begint steeds meer een demonstratie land te worden. Het maakt niet meer uit of je ergens voor of tegen bent, er moet gedemonstreerd worden.

Ik ben iemand die niet paranoia is maar wel voorzichtig. Ik mis het knuffelen met mijn kinderen en vrienden, maar voor mij voelt het als verstandig met de situatie omgaan en hou maar voor ogen dat deze tijd wel weer veranderd en dan haal ik alle knuffels weer in. Natuurlijk is het vreemd je ouders op te zoeken en ze op gepaste afstand te begroeten, maar ik zou mezelf nooit vergeven als juist IK degene zou zijn die een besmetting binnen brengt bij hun in huis. In het begin van deze pandemie kreeg ik te horen bij de risico groep te horen, ik had hier zelf niet eens bij stil gestaan en het heeft er ook wel voor gezorgd dat ik vooral in het begin toch wel heel erg voorzichtig was, ik ging ook zelfs de supermarkt niet meer in om vooral alles eraan te doen niet besmet te kunnen worden. Ik ga inmiddels de winkel weer in, ik ontsmet het wagentje en mijn handen en trek mij vervolgens niets meer aan van de mensen die mij stilletjes uitlachen wanneer zij een karretje pakken en direct doorlopen de winkel in, lach maar, laat mij maar. Doe ik iemand kwaad door mij wel aan de regels te willen houden?
Ik respecteer de mening van de mensen die het allemaal onzin vinden en wel bij elkaar komen, kussen, knuffelen en feesten, maar zou graag dat respect terug willen zien naar de mensen die juist de afstand en voorkoming nog erg in acht nemen.

Hierbij wil ik afsluiten met de slogan die tegenwoordig vaak voorbij komt:

Wij zijn wel klaar met het virus, maar het virus is niet klaar met ons!

© Petra van Harskamp  23/08/2020

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.