De lange dag met veel wachten wilden mijn vrouw en ik afsluiten met een Ouzo. Een uur daarvoor had een taxichauffeur ons van Aktio Airport naar hotel Urania en Preveza gebracht. Volgens de vriendelijke oude mevrouw bij de hotelreceptie moesten we tweemaal linksaf om in het uitgaansgedeelte van Preveza te komen.

In Christou Kontou, een smal straatje met aan weerszijden winkels en tavernes was het gezellig druk en zaten mensen buiten. Wij vonden een plaatsje op het terras van taverne Vanilia. De jonge serveerster bracht ons twee Ouzo’s en zoals we van de Grieken gewend zijn met veel extra’s. Dit keer bestond dat uit en schaaltje nootjes en mini-tosties van het huis.

afb. janboezeroen.nl

De serveerster was zeer opgewekt en wilde weten waar we vandaan kwamen en of we voor het eerst in Griekenland waren. Ondertussen schalde uit de luidsprekers muziek van Michael Jackson en Ed Sheeran. Wij vroegen ons af waarom er geen Griekse muziek werd gedraaid. Prompt kwam de vraag van de serveerster welke Griekse zangers we kenden. Op dat moment konden we alleen Demis Roussos en Nana Mouskouri bedenken, maar daar had ze nog nooit van gehoord. ‘Nee joh’, had mijn vrouw gezegd, ‘Daar is ze toch veel te jong voor’. ‘Maar jij kent toch ook wel beroemde Nederlandse artiesten van vóór jouw tijd, zoals Sylvain Poons of …… Jan Boezeroen?’, voeg ik.
Waarom ik Jan Boezeroen noemde weet ik nog steeds niet, maar om een of ander reden was het die naam die me het eerste te binnen schoot. Maar nee, van beide namen had mijn vrouw nog nooit gehoord zei ze.

De andere dag toen ik haar de Zuiderzee Ballade van Sylvain Poons liet horen klonk dat haar toch wel bekend in de oren. Maar na het hele oeuvre van Jan Boezeroen te hebben gedraaid vond mijn vrouw geen herkenning. Wel hebben we veel lol gehad om de teksten.

Twee dagen later, na een ochtendwandeling in Mikro Gialos, belandden we op het terras aan zee van het San Nicolas Resort hotel. Op dat vroege uur waren we de enige gasten aan de Ammos beach bar. Toen we een cappucino en een dubbele espresso hadden besteld werd ook de muziek aangezet en herkende ik al na vijf tonen, nee niet Jan Boezeroen, maar ‘My Friend The Wind’ van Demis Roussos.
Zeker een hotel voor oude mensen?

© Kees Endhoven      9/06/2019

uit: De fles

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.