‘Buuv! Hoe krijg je het voor elkaar? Knallende koppijn!’

‘Het begon met een WordPress-thema voor websites dat een soort lappendeken van je illustraties maakt.’

‘Ga me nou niet vertellen dat je toen zin kreeg om deze patroontjes te maken.’

‘Jawel. Ik wilde kijken of ik kleurrijke illustraties kon maken. Je weet wel, met weinig moeite veel effect. En of ik die dan met elkaar zou kunnen laten clashen.’

‘Goed gelukt. Gefeliciteerd. Mag dit weg?’

‘Heb er nog een heel verhaal bij hoor. Over hoe dit me terugbrengt naar de tijd dat ik wever was in Wales. Heb ik je dat ooit verteld?’

‘Nee. Wil ik ook niets over horen.’

‘Wil je zelfs niet weten hoe eenvoudig dit is te maken?’

‘Met een hamer krijg ik misschien nog wel ergere koppijn, ook heel eenvoudig. Hoeft ook niet van mij.’

‘Wat jammer, ik dacht dat ik je hier wel een plezier mee zou doen. Jouw Jess heeft toch ook die patchwork theemuts gemaakt?’

‘Jawel. Van allemaal lapjes met zachte kleuren. Niet met dit lawaai te vergelijken!’

‘Oké buurman! Mooi zo. Ik weet nu waar ik mee moet zwaaien als jij je techno-herrie weer te hard zet.’

[Dit is een Doorsel, dialoogje van rond de 200 woorden.]