Muzikaal straatje

Blij met het mooie weer vond ik dat ik vanmiddag heerlijk in mijn tuin mocht genieten van de aangename rust die er op dat moment heerste.

Ik had een mooi boek op mijn e-reader geopend en dacht dat ik daar een groot deel van de middag wel mee door zou komen. Een paar pagina’s verder verloor ik me al helemaal in het verhaal van Nora Roberts.

De rust die ik aan het begin van de middag ervaarde is er niet zo vaak. Verbazingwekkend eigenlijk omdat het een omgeving is waar voornamelijk senioren wonen.

Twee huizen verderop woont een buurman, nog geen senior, die het karaoke heeft ontdekt. Door de week is hij op zijn werk, maar in het weekend kan hij zich daar helemaal in uitleven. Alle ramen en deuren open, radio of TV op volle sterkte aan en door een microfoon wordt dan uit volle borst heel vals mee gegalmd. Je waant je op een drukke kermis om maar eens een voorbeeld te noemen.

Ook mijn naaste buurvrouw is muzikaal. Zij musiceert iedere dag voor open ramen en trakteert de buurtgenoten dan op een uur met haar saxofoon en ook nog een uur zang waarbij ze oefent op haar sopraanpartij voor het koor waarbij ze zingt. Dat laatste doet ze bij mooi weer ook als ze in de tuin zit.

Mijn buurvrouw vindt het fantastisch dat zij een muzikale buurman heeft, maar heeft haar vraagtekens bij de zuiverheid van zijn zangkunst. Wat het laatste betreft heeft ze gelijk, maar gek genoeg kan ik het van hem vaak beter verdragen dan van haar.

Afgelopen weekend kon de hele buurt zo’n vier uur genieten van de karaoke, totdat mijn buurvrouw er genoeg van had en hem vroeg of het wat zachter kon.

Dat verbaasde me, want kennelijk heeft ze totaal geen idee dat de buurt ook niet altijd op het geluid wat zij verspreidt zit te wachten. Maar goed, ik besloot er niet op te reageren.

Mijn middag begon dus heel erg rustig en ik genoot ervan. Ik zat helemaal in het verhaal totdat mijn buurvrouw thuis kwam van de werelddanslessen die ze op diverse locaties geeft. Dat is naast het saxofoon spelen en het zingen haar lust en haar leven. Ze probeert mij al jaren over te halen om ook bij haar op les te komen, maar tot heden heb ik daarvoor bedankt.

Tafel en stoel werden in de tuin gezet en jawel hoor, de eerste noten van de sopraanpartij schalden luid en duidelijk door de tuin.

Dag boek! Ik kon mijn aandacht er niet meer bij houden, dus heb ik de Radio 5 app maar op mijn telefoon gezet. Met de oortjes die erbij horen heb ik gelukkig een paar uur naar mijn muziek kunnen luisteren.

En zo komt dan alles toch weer goed.

 

© Anneke Haarsma            21/07/2021

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.