Eindelijk was het dan zo ver. In de tweede week van mei zou ik met mijn broer Hennie en mijn schoonzus Anneluus een paar dagen naar Raalte vertrekken, waar we twee overnachtingen inclusief ontbijt en diner zouden hebben in een hotel aldaar.
Dit heb ik van hen, nog voor mijn 70e verjaardag, cadeau gekregen.

Het plan was om daar drie dagen te gaan fietsen en/of te wandelen, dus we duimden voor goed weer. Als het maar droog zou zijn waren we al blij.
De vooruitzichten waren helaas niet al te best, dus regenpak en paraplu mocht ik niet vergeten mee te nemen.
De fietsendrager had ik een dag eerder al op de auto gezet en de koffer was gepakt. Het enige wat ik maandagochtend nog moest doen, was de fiets op de fietsendrager- en mijn bagage in de auto zetten.

Om 9 uur vertrok ik; we hadden afgesproken om 11 uur bij het hotel te zijn. De reis ernaar toe verliep voorspoedig en toen ik eenmaal Overijssel binnen reed was ik al gauw onder de indruk van de prachtige omgeving.
Op de afgesproken tijd reed ik bij het hotel de straat in.
Inchecken kon pas halverwege de middag, dus de bagage bleef in de auto. We dronken een lekker kopje koffie in het hotel en hebben een fietsknooppunten-route uitgezocht om die middag te gaan fietsen.
Nadat we de fietsen van de auto hadden gehaald konden we starten.

De route zou langs de Sallandse Heuvelrug gaan; 45 kilometer moest te doen zijn.
Al heel snel op de route zag ik een Feijenoord vlag hangen. Daar moest ik even een foto van maken en doorsturen naar mijn jongste zoon en kleindochter. Zij zijn beiden enorme fan van deze club. Ik verwachtte in deze omgeving geen andere fans.
Onze fietstocht werd vervolgd en we reden door prachtige landschappen en leuke dorpjes, zoals Mariënheem, Luttenberg en Haarle. Het was alleen jammer dat er op maandag geen horeca open was. Maar gelukkig hadden we ook nog wel iets bij ons.
We waren zo blij met het weer. De zon scheen uitbundig en de temperatuur was heel aangenaam. Dat hadden we echt niet verwacht.

Tot onze verbazing zagen we bij een boerderij een mobiel, onbemand koffietentje, waar alles in stond om een kopje thee of koffie te zetten al dan niet met iets lekkers erbij. Er zaten al een paar mensen op een bankje van een drankje te genieten, dus wij zijn ook afgestapt en hebben ook heerlijk wat te drinken genomen.
De prijslijst hing aan een koelkastje; het geldkistje stond ernaast. Makkelijker kon het niet gaan.
De eigenaar van dit alles kwam net thuis met de kinderen en al gauw zagen we dat dit een project van die kinderen was. Zij zorgden ervoor dat alles weer aangevuld werd en deden dat met veel enthousiasme.
Omdat we de tijd een beetje in de gaten moesten houden, konden we niet al te lang blijven zitten. We hebben de kinderen bedankt voor hun goede zorgen en stapten weer op onze fietsen.

Inmiddels waren we in het dorpje Heeten aangekomen en fietsten daar langs een kanaaltje. Even verderop moesten we dat kanaaltje oversteken en daarvoor moesten we de trekpont bedienen. Nou ja, Hennie deed dat dus.
Veel te snel waren we aan de overkant en vervolgden onze weg. Al gauw kwamen we weer in Raalte aan en dus ook bij ons hotel, waar we onze fietsen konden stallen. We zagen dat er flink wat fietsers in het hotel verbleven.

Na het inchecken haalden we de bagage uit de auto’s en hebben ons op onze kamers geïnstalleerd, ons opgefrist en gingen daarna naar het restaurant voor het diner.
De serveerster vroeg of we wilden weten wat er geserveerd zou worden of dat we ons wilden laten verrassen. Wij kozen voor het laatste.
We kregen een vier-gangen-diner, wat we ons heerlijk lieten smaken.
Na het diner hebben we nog een poosje na zitten praten en gingen niet te laat naar onze kamers. We waren best moe.
De kamers waren ook prachtig. We zaten alleen aan de kant van de Basiliek, waar ieder uur het carillon speelde en ieder half uur de klokken luidden. Mij leek het wel leuk. Ik vind die klokken wel wat hebben, maar of ik er de volgende dag nog zo over dacht?

De volgende ochtend bleek dat we er geen van allen last van hebben gehad. We hadden heerlijk geslapen.
Ook het ontbijt was weer helemaal geweldig. Keuze genoeg en ruim voldoende.

Dinsdag zouden de weersomstandigheden ons niet zo gunstig gezind zijn als de dag ervoor. We hebben de buienradar weer even geraadpleegd en het bleek dat de ochtend droog zou zijn en dat het vroeg in de middag zou gaan regenen.
We hadden een dorpswandeling door Raalte bij de receptie opgehaald en met de wandelschoenen aan en de paraplu bij de hand, gingen we op pad. Het zou een tocht van vijf kilometer worden, dus dat moest te doen zijn.
Helaas klopte de routebeschrijving niet helemaal, er waren een aantal straten door elkaar gehaald. Dat maakte het lastig om te volgen, dus we hebben er op een gegeven moment maar zelf onze draai aan te geven.

Het was wel mijn bedoeling om een leuk tentje te vinden waar we van koffie met gebak zouden kunnen genieten. We hadden namelijk wat te vieren!
Marijn, mijn oudste kleindochter, was die dag 19 jaar geworden en daar wilde ik wel bij stil staan. Haar verjaardag zou pas het weekend erop gevierd worden, dus ik miste niet echt iets.
We zagen uiteindelijk een leuk banket- en koffiehuis en daar zijn we naar binnen gegaan.
Het gebakje was heerlijk en de koffie uitstekend; we hebben genoten.
Toen we weer buiten stonden betrok de lucht al een beetje, dus we besloten terug naar het hotel te gaan.

In de middag, het regende inmiddels al, zijn we met de auto naar Hattem gereden. Daar staat het Anton Pieck museum.
Dat was geen verkeerde beslissing. In het museum ontdekten we welke uiteenlopende disciplines deze kunstenaar beheerste. We hebben zijn beroemde kalenderplaten, etsen en illustraties bewonderd, evenals zijn olieverven, reistekeningen, houtsneden en ontwerpen voor het Sprookjesbos van De Efteling.
Nadat we alles hadden gezien besloten we terug naar het hotel te gaan, waar we even een rustmomentje zouden pakken.

Ik kon nog even met Marijn bellen om haar te feliciteren voordat we weer in het restaurant moesten zijn voor het diner.
Dat was wederom weer te heerlijk voor woorden. Na nog een kopje koffie te hebben gedronken gingen we op één van de kamers de voorronde van het songfestival kijken.
Het viel me wat tegen, maar smaken zullen verschillen.

Na een wat minder goede nachtrust, nee het lag niet aan de kerkklokken, was het alweer tijd voor ons laatste ontbijt in het hotel. Daarna moesten we uitchecken, de bagage weer in de auto zetten en de fietsen op de fietsendragers tillen.
We wilden deze dag ook nog goed benutten, voordat we weer naar onze eigen huizen zouden rijden en we kozen voor een fietsroute van 25 kilometer bij de Holterberg.
We reden eerst naar Rijssen. De weersvooruitzichten waren goed, dus we boften alweer.
Het beloofde een mooie tocht te worden. We fietsten door de bossen richting de Holterberg, een stukje over het Pieterpad en kwamen langs een plek in het landschap van de Sallandse Heuvelrug waar Pingo-ruïnes te zien waren. Het was er prachtig!

Na een paar kilometer kwamen we weer in de bewoonde wereld, waar we leuke winkeltjes aan een dijkje tegenkwamen. Anneluus heeft nog iets leuks gevonden in één van die winkeltjes en dat paste gelukkig nog in de fietstassen.
Uiteindelijk kwamen we weer in Rijssen terug, waar we van een verlate lunch hebben genoten.

Toen werd het echt tijd om weer naar de auto terug te fietsen, de fietsen op de auto’s te zetten en afscheid van elkaar te nemen.
Wat hebben Hennie en Anneluus me ontzettend leuke dagen cadeau gegeven!
Het waren dagen met een gouden randje.

Dat ik nog eens vaker deze richting op ga, staat vast. Zeker nadat ik een dame alleen op de fiets heb gesproken die een week op de bonnefooi aan het fietsen is geweest. Er is altijd ergens een plekje om te slapen en te eten. Onderweg kom je altijd leuke mensen tegen voor een praatje.
Ik moet het gewoon een keer gaan doen!

 

© Anneke Haarsma             16/05/2023