Vorige week was het de ‘Nationale week Van De Circulaire Economie’.

Passend zo tijdens de jaarlijkse proeftijd van alle goede voornemens.

Er moet nog veel verzet worden eer eenieder van ons vertrouwd is met zichzelf als ‘grondstoffenmagazijn’. We zijn allang begonnen. De glasbak is ingeburgerd, oud papier vindt zijn weg, voor klein chemisch afval is een loket, de GFT-kliko kan niet meer gemist worden, maar er moet nog heel veel meer.

Kleding heeft meerdere levens

Neem bijvoorbeeld onze kleerkast, die is nu in meerdere opzichten een uitvoerig object van studie. Hoe krijgen we onze kleding circulair? Er worden vorderingen geboekt door slimme ‘robotsorteerders’ en andere apparaten die alle niet textiele delen uit een afgedankt kledingstuk halen. Zodat daarna de stof door een soort versnipperaar kan en de basis vormt voor een nieuw garen.

Ook het ‘ tweede leven circuit’ groeit succesvol, want we gooien nog steeds heel veel heel snel weg. Na een nauwkeurige sortering wordt goed bevonden kleding opnieuw aangeboden. Zo kan het gebeuren dat jouw miskoop een herkansing krijgt of jouw bijna niet gedragen blouse of trui een zeer succesvolle tweede carrière gaat maken in andermans kleerkast.

NWVDCE programma’s

De week van de circulaire economie, een mond vol, waarvoor mijnsinzien te weinig aandacht was in de provincie. In Amsterdam was er een Slow Fashion Event. De zaal werd gelijk gebombardeerd met cijfermateriaal waarin helaas weinig logica viel te ontdekken. Zo stelde de presentator: ‘jullie hebben allemaal een kledingkast waaraan zeker driehonderdduizend liter water is opgegaan.’ Vervolgens zei hij te hopen dat er geen jeansfans in de zaal zaten, want ‘dan is het probleem nog groter.’ Wat is hiervan de bedoeling? Want vergelijkingsmateriaal ontbrak. Weet je wat een gemiddelde ochtenddouche kost? 50 liter water!

Inspiratie moet de motor zijn

Waarom toch die ontmoediging? Inspiratie zou de motor moeten zijn. Voorbeelden genoeg. Ketens en grote merken, maar ook actieve kleintjes , hebben zich allang wat van de onrustbarende cijfers aangetrokken en stappen gezet. We zijn er nog lang niet,  maar goed op weg.

Er lijkt een rare negatieve wind op komst in voorvechters van de duurzaamheid. Een spel met als basis een acte van morele verontwaardiging. Ik blogde al over het televisieprogramma “genaaid” , een ontmoediging in 6 delen en nu ‘Ik plastic’ in 4 delen, allen NPO 2. De presentator moet op reis om een in Amerika gevonden Japanse deksel weer terug te brengen naar Japan. We zien alle details. Even daarvoor had het NPO journaal al door hun eigen correspondent in Indonesië doeltreffend de plastic soep in de Kilali rivier in beeld laten brengen. Beter dan 4 delen ‘Ik plastic’. Een schokkend beeld met een goed verhaal over de oorsprong van deze ellende en de clean -up ervan. Het kan in 4 minuten, want het zit nog steeds op mijn netvlies.

In de traditie van ‘ de beste wensen’, het is uiteindelijk nog januari: begin dagelijks bij jezelf en wens elkaar steeds weer een mooie circulaire dag toe! Anders zouden we wel eens van chagrijn ‘duurzaammoe’ kunnen worden en die moeheid kost heeeeel veel meer.

(c)Regine Nusselein             24/01/2019

https://www.carewarecompany.com/slowfashion/nwvde-moet-beter/

Regine Nusselein / trendwatcher duurzaamheid. Graag bronvermelding bij hergebruik  

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.