afb. mattdings.blogspot.com

Ze kwamen aarzelend het bos uit. Het was een hele toer geweest om het ondergedoken onderwijzerspaar te vinden en daarna zover te krijgen dat ze met ‘de pers’ wilden spreken.

Lang hadden ze hun verstopplaats geheim weten te houden. Enkele Veluwse dorpsbewoners hadden na vluchtige ontmoetingen hun mond gehouden uit begrip voor de situatie. Het docentenechtpaar had eerst een brief geschreven waarin ze de ouders van de leerlingen lieten weten hun lessen te staken. Ze durfden domweg niet meer naar school. Hun uitleg was uitgebreid en zondermeer opmerkelijk te noemen. Het kwam erop neer dat niet de leerlingen noch de ouders het probleem waren. Het probleem zat meer vast op de ‘hogere legerleiding’, namelijk de teammanagers, de directie, de inspectie en het ministerie. Dat was niet beter geworden na het vertrek van Sander Dekker als staatssecretaris van Onderwijs.

Op een bankje midden bij een open plek gaven ze aan dat de bescherming, het gevoel van veiligheid weg was. Ans, niet haar echte naam, gaf fluisterend aan: “Je wil een leerling verwijderen nadat ze je voor ‘kankerhoer’ heeft uitgemaakt. Het is al verschrikkelijk als dat gebeurt, maar nog erger is het als je een leerling vervolgens helemaal niet kunt verwijderen uit de les. Geen opvang bij de verantwoordelijke verzuim-coördinator, de conciërges onvindbaar, geen directie op vrijdagmiddag. Dus ben je een uur in gevecht om die leerling de les uit te krijgen. Waar blijft je overwicht dan?”

Hans, ook niet zijn echte naam, vult aan: “Een directielid heeft mij berispt omdat ik tijdens een vrijdagmiddagborrel in een kroeg kritiek had geuit op de leiding. Daar werd aan toegevoegd dat ik ook moest ophouden met opmerkingen op social media. Maar dat was een groepsapp van collega’s. Je wordt dus ‘verlinkt’ door je collega’s.”

Ander heikel punt haalt Ans aan. “Geen petjes op in de les, de gang of het leslokaal. Geen mobieltjes in de les, niet eten in de les. Regels, ze hebben er ronduit lak aan. Leerlingen komen rustig zonder boeken, schriften en pennen in de les. Simpele regels waar je vroeger niet eens over nadacht, zijn nu onderwerp van discussie. Stuk voor stuk ‘issues’ waar men geen enkel begrip voor toont. ‘Help ons handhaven’ is veranderd in ‘Handhaven hoezo’?”

Ik monsterde het docentenechtpaar. Het huilen stond ze nader dan het lachen, dat was wel duidelijk. “En nu?”, was mijn vraag.

“We vertrekken naar het buitenland, we beginnen een chambre d’hôtes voor onderwijsmensen met een ‘burn-out’‎. Een plek waar ze vooral tot rust kunnen komen in vakanties. Waar ze op begrip en een luisterend oor kunnen rekenen.”

Ineens klonk op afstand hondengeblaf en hard pratende bevelende stemmen. Hans en Ans keken elkaar aan, verontschuldigden zich tegenover mij en verdwenen zoals ze gekomen waren. Ik bleef nog even zitten en besloot na wat peinzen dan maar dit stukje te schrijven en hopelijk niet de plek te verraden waar ze ondergedoken zaten, zo vlak bij Nunspeet. Naar ik hoorde van de dorpsbewoners zijn Ans en Hans inmiddels onvindbaar.

 

© Chris Wolters        14/04/2019

 

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.