Als dochter en schoonzoon van Nederlands-Indische ouders gaan wij jaarlijks op 14 augustus naar de regionale Indiëherdenking. Vanuit eerbetoon aan hun Liefde die de wrange oorlogservaringen overleefde en ervoor zorgde dat ik, zussen en broers geboren konden worden. De twee zussen, vier broers en ik. Vanuit het oorlogsgebied in het verre oosten veilig aangekomen in Nederland. Het land dat zich herstelde van die vreselijke oorlog. Dat onze moeder blij was om man, gezin en het huishouden te kunnen verzorgen; die houding was als positieve draad voortdurend zichtbaar en voelbaar in de opvoeding. Vrede kenmerkte onze moeder van Christelijke huize. Dat het Japanse Nagasaki-krijgsgevangenschapsdrama van vader het gezin aanraakte (in die tijd bestond er nog geen Post Traumatische Stress Stoornis behandeling); liefdevol reageerde zij op hem en voedde ons op met haar positieve en vergevende aandacht. Ongeacht traumatische omstandigheden bleef zij krachtig door gebed geloven in de Liefde binnen ons gezinsleven. Dat door haar innerlijke schoonheid onze vader gemotiveerd bleef om haar en ons gelukkig te maken, met borging van het inkomen door keihard te werken: respect.

De herdenking bij het Indiëmonument ontroerde en onthulde, vooral door het naleven van covid-19 maatregelen. In aangepaste vorm werden de vooraf geregistreerde bezoekers corona-proof ontvangen. Tussen de stoeltjes was voldoende ruimte vrijgelaten. De aanwezigheid van de 7 mans formatie Bondsbanierwacht voegde door waardige in- en uittrede en het een uur staan op de plaats, toe aan het collectieve geheugen. Dat geheugen is als brandstof voor herdenken. Mevrouw Th.H. Meulders, bestuurslid Stichting Gastdocenten WOII Zuidoost-Azië, sprak over haar kamptijd op Sumatra. Zij herdacht haar familieleden, onder wie haar vader, aan wie zij amper tot geen herinneringen heeft, omdat de oorlog hen heeft afgenomen. Het gebrek aan herinneringen en verhalen over familieleden, deed haar beseffen dat ze in de oorlog ook een deel van haar identiteit is verloren. Vooral de 3e generatie heeft nu vragen naar de belevenissen van hun grootouders. Grootouders vertellen gemakkelijker over hun ervaringen aan hun kleinkinderen, die nu weer verder op onderzoek gaan naar het verleden.

Het 1.5 meter defilé langs het monument was voor ieder persoonlijk het moment van verbinding met de nooit door ons te vergeten historische les van 75 jaar Bevrijding: Vrijheid is kostbaar en kwetsbaar en niet vanzelfsprekend. Het is beseffen dat ieder ander mens net zo is als wijzelf, ongeacht huidskleur, godsdienst of mening.

Respect en reality check horen bij elkaar. Net als ijsblokjes in een glas water door warmte gewoon weer water worden, verzacht liefdevolle en alerte aandacht kilte in en om ons heen. Bidden voor wereldwijd welzijn en bij jezelf beginnen? Moge de waarde van jezelf, van elkaar en van alle mensen worden gezien. Moge respect worden ervaren in de opvoedculturen van gezinnen, opvanglocaties, scholen, enzovoort …, ongeacht huidskleur, godsdienst of mening.

© Conchita Willems                       22/08/2020

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.