staccato zijn de deuren

wit

wit – wit

wit

omringd met zwarte banen als noten

die de muziek bepalen

waarlangs muren vergrijzen

de weg die je wandelt

in lange gangen

wit-wit

wit-wit

wit

waar al die contrastloze jassen

de meters maken die jij nodig hebt

voor je weg naar buiten

weer naar hoe de bomen

waaien, de wind de richting blaast

waarin druppels regen samen

met jou en mij verdampen in

hoe alles weer zo kleurt

zoals het altijd is geweest

laat je doodsangst hier maar achter

pak met mij de regenboog door

de glazen deur

zo we altijd zijn gegaan

 

© Erica van Vugt

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.