Vlak voordat we Vassiliki binnen zouden rijden bogen we van de hoofdweg af een smal landweggetje op. Aan weerszijden van de landweg was dichte begroeiing en de takken van de bomen en struiken vormden een erehaag waar we onderdoor reden. Links en rechts doemden enkele huizen en oprijlaantjes op die we passeerden. Volgens onze GPS moesten we na 250 meter rechtsaf slaan. Daar is Echinades Resort, een complex van 5 appartementen in een rustige omgeving, ons Griekse onderkomen voor twee weken.
Juist voordat we rechtsaf sloegen stond een groot huis met een viertal auto’s voor de deur. Het viel me op dat er naast twee auto’s met Grieks kenteken er ook twee met een Pools kenteken stonden geparkeerd.

Twee dagen later toen we buiten op het terras van ons appartement zaten was de tuinman bezig met het maaien van het gras op het complex. Eenmaal bij ‘ons gras’ aangekomen gebaarde ik vanuit de verte of ik onze huurauto moest verplaatsen aangezien die deels op het gras stond geparkeerd. De tuinman, gebruind en relaxed, gaf met handen en voeten aan dat ik de auto mocht laten staan.

Die avond hadden we een plekje gevonden bij één van de vele restaurants langs de haven van Vassiliki. Daar genoten we van giros en moussaka, na eerst een ouzo te hebben gedronken en wat tzatziki te hebben gegeten.
Bij het betalen van de rekening vroeg de Griekse ober (toen wisten we nog niet dat hij Christof heette) waar we logeerden. Toen we Echinades Resort zeiden, vertelde hij dat we dan buren waren. ‘Mijn vrouw is namelijk Poolse’ had hij gezegd. ‘Daar waar die Poolse auto’s staan, daar wonen wij’.
Voordat we de wandeling terug naar ons appartement zouden ondernemen besloten we om nog een cocktail te drinken bij de Yacht Cafe Bar even verderop aan de haven. We namen plaats aan de bar omdat de meeste tafels en stoelen bezet waren. De blonde barjuffrouw schonk ons een Baileys en een Cuba Libre in, met helaas een overdaad aan ijs.
Rechts aan de bar zaten een zestal vrienden die geen oog voor ons hadden. Links in de hoek zat een jongeman, beetje ineengedoken aan een biertje en een sigaret.
De barjuffrouw vertelde dat ze uit Letland kwam en nu hier een aantal maanden werkte. Ze betrok ook de serveerster van het buitenterras en de jongeman in de hoek bij het gesprek. We bleken een bont gezelschap van verschillende nationaliteiten: Ukraine, Armenië, Letland en Nederland. We maakten nog de grap om een mini-Eurovisie Songfestival te kunnen houden.

Toen vertelde de Armeense jongeman dat hij ons kende. Wij verbaasd ‘O ja hoezo dan?’
Hij was het, de tuinman, die het gras stond te maaien die middag.

© Kees Endhoven      9/06/2019

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.