Jaren geleden heb ik mijn eerste grote stap naar zelfstandigheid gemaakt en een scooter aangeschaft van mijn eigen verdiende geld, een grote uitgave wat ik niet gewend was om dat uit te kunnen geven, hier het verhaal van mijn trouwe scooter.

“In de winkel waar ik stond had ik het al door, dit wordt liefde op het eerste gezicht. Ik heb mijzelf van de mooiste kant laten glimmen om de aandacht te trekken en jawel, het hart had ik gewonnen van mijn baasje. Ik heb wat jaartjes trouwe en soms wat minder trouwe dienst bewezen, mijn baasje naar haar werk gebracht, baasje met dochter naar de manege gebracht en noem maar op. Af en toe had ik wat kuurtjes, maar ach, ze houd wel van een beetje karakter. Ik heb een paar klappen op moeten vangen wat dan wat littekens gaf die dan door mijn baasje werden behandeld. Hierdoor kreeg ik een mooie afbeelding van een dolfijn op mijn heupen aangebracht wat mij nog meer een eigen karakter gaf dan wat ik al had. Soms had ik wat minder zin en deed ik niet zo goed mijn best, maar door het doorzettingsvermogen van mijn baasje ging ik dan toch maar weer minder lui doen.

Toen kwam het moment dat mijn baasje ineens een grotere en zwaardere gemotoriseerde tweewieler ging berijden, ineens was ik minder nodig en mocht ik luier worden dan mij lief was. Ik werd aan de kant gezet voor die sterkere grotere neef en kwam steeds minder vaak uit de schuur.

De dochter van mijn baasje heeft mij gelukkig ook nog een paar jaar af en toe uit mogen laten, ben zelfs af en toe de grens over geweest naar het onbekende buitenland, dat was best spannend, het voelde voor mij als korte vakanties zo’n uitje naar Duitsland, daar kwam ik anders nooit, maar ook de dochter van mijn baasje had mij op een bepaald moment niet meer nodig en dus ging ik weer naar de tuin van mijn baasje. Ze heeft daar nog één keer op mij gereden om mij haar nieuwe dorp te laten zien en misschien had ik wat minder lui moeten zijn, want ze heeft daarna niet meer met mij rond gereden en heb ik in de tuin gestaan om nog luier te worden dan ik al was.
Onlangs heeft mijn baasje mij gewassen en foto’s van mij gemaakt, ik voelde me verwend, dat was lang geleden dat ik die aandacht kreeg. Nu is mij duidelijk geworden waarom. Mijn baasje gaat geen ritjes meer met mij doen, maar gunt mij een nieuw baasje waar ik nieuwe avonturen mee mag gaan beleven. Dag baasje, bedankt voor deze nieuwe kans voor mij!”

Jawel, na jaren dan toch het besluit genomen nostalgie los te laten en de scooter weer dienst te laten doen bij iemand die er wel op wil gaan rijden. Het voelt dubbel zo’n afscheid maar het is goed zo.

© Petra van Harskamp           13/06/2019

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.