‘Niet doen! Niet dóeóen!!’

Het meisje zit op de schommel en roept naar het jongetje dat haar duwt. Haar blonde krullen en haar roze jas volgen haar als zij omhoog zwaait en vouwen zich om haar heen op weg naar achteren en weer omhoog. Als zij weer naar beneden komt verhullen haar krullen niet langer de angstige en boze grimas op haar gezicht. Haar witte knuistjes knijpen zich vast aan het schommeltouw.
Dan ziet zij ons aan komen lopen, gearmd. 

‘Opa, oma!’, grappig hoe kinderen ons ouderen gewoon betitelen als familie, terwijl wij het hele wicht niet eens kennen, ‘hij pest mij!’ En naar haar kameraadje: ‘Pestkop!’
Het joch vertrekt zijn gezicht. ‘Jij wilde het zelf!’, snauwt hij haar toe en loopt stampvoetend weg. ‘Stommerd’, voegt hij er nog achteraan en kijkt boos over zijn schouder. Dan struikelt hij over een straatsteen die iets omhoog steekt.
‘Au! Auw!!’ Geschrokken, met een van pijn vertrokken gezicht, zit hij op straat. Hij trekt zijn knie op. Als hij door het gat in zijn broek bloed door de schaafwond ziet sijpelen komen de tranen. ‘Boehoe, boehoeoe! Auwauwauw….het doet zéér!’
‘Stommerd!’, voegt hij het geschrokken meisje nog eens toe als hij overeind krabbelt en huilend naar huis strompelt. ‘Ik speel nooit meer met je!’
‘Ik ook niet meer met jou.’ 

Nu is het ‘uit’, morgen wel weer ‘aan’, concluderen wij, genietend van dit kinderleed. 

 

© Ben Voorend 20/05/2018

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief.
Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.