Wij kijken naar de dingen zoals we zijn

Ik heb eens horen vertellen over twee mannen die op een inktzwarte nacht in een bos de weg waren kwijtgeraakt. Het was een heel gevaarlijk bos, vol wilde dieren, dichtbegroeid, duisternis waar je maar keek. De een was een filosoof en de ander een mysticus. Plotseling stak er een storm op, met dreunende donderslagen en felle bliksemflitsen. De filosoof keek naar de hemel, de mysticus naar het pad. Op het moment van de bliksem zag hij het pad, verlicht voor zich. De filosoof bleef naar de bliksemflitsen kijken en vroeg zich verwonderd af: “Wat gebeurt hier?” en miste het pad. ~ Bron: https://stiltemomentjes.nl/korte-verhalen/

De metafoor van het verhaal herinnert ons aan het perspectief waarmee wij kijken. Hoe wezenlijk om vanuit dit besef aan zelfreflectie te wennen en zo de stem van ons hart te horen!

Het schilderij van wijlen mijn moeder bij ons thuis toont mij haar levensles: “Conchita, alles heeft een verhaal: vind de hemel erin … Er is altijd een stukje hemel te vinden!” Vanuit positief blikveld (de hemel) de wereld waarnemen en je eigen levenspad daarin zien, om het Leven met elkaar vooruit te helpen.

Goede momenten zijn ons gegund, lief mens!

© Conchita Willems               28/03/2019

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.