Zeventien jaar wordt ze alweer.

Marijn, mijn oudste kleindochter werd in 2004 op Moederdag geboren. Ik weet het nog als de dag van gisteren dat mijn zoon Richard me vroeg in de ochtend opbelde en mij het heuglijke nieuws vertelde. Wat was ik blij, gelukkig en dankbaar dat alles goed was gegaan, want ze kwam een maand te vroeg.

Gelukkig mocht ik vroeg in de middag al naar het ziekenhuis om haar te bewonderen. Ik heb de kraammand met cadeautjes voor de eerste tien dagen in mijn auto gezet en ben op weg gegaan naar Haarlem, naar het ziekenhuis waar ik ook nog vier jaar gewerkt heb op de medische administratie. Het was dus bekend terrein voor me.

Op de parkeerplaats van het Spaarne Ziekenhuis stond Richard me al op te wachten en ik zag dat de trots van hem afspatte. Het was nog te vroeg om naar de afdeling te gaan, dus hebben we eerst beneden in het restaurant een kopje koffie gedronken en kon Richard me ondertussen wat bijpraten. Eindelijk was het zover dat we eerst naar de kamer konden waar Tamara lag bij te komen van de bevalling en niet veel later mochten we naar de babyafdeling waar Marijn een poosje moest blijven.

Wat was ze mooi, dat kleine lieve poppetje. Ik was meteen verliefd op haar en smolt helemaal toen ze even later in mijn armen lag.
Wat was het ook mooi om Richard en Tamara als jonge ouders te zien en wat een prachtig cadeau hadden ze me die dag gegeven.

En Marijn is prachtig en mooi en lief gebleven.
Terugkijkend op al de jaren sinds haar geboorte hebben we veel mooie herinneringen gemaakt. Logeerweekenden, eerst in Uithoorn waar ik toen woonde en later in Hoofddorp toen ik daar naar terug verhuisde.

We hebben zoveel leuke dingen gedaan. Marijn was dol op spelletjes en ook knutselden we nogal eens. Ik had altijd veel plezier om alle verhalen die ze te vertellen had tijdens het knutselen. Als ze niets te vertellen had dan zong ze altijd en ik genoot van de liedjes die ze weer had geleerd.

Toen Marijn vier jaar was gingen we voor het eerst een midweek op vakantie naar Landgoed Ginkelduin in Leersum. Wat een avontuur was dat. Wij logeerden in een Fins houten huisje, wat dieper het bos in. Het was er donker van buiten en donker van binnen. De eerste avond gingen we naar een activiteit voor de kleintjes, waar Molly en Kaatje de kinderen vermaakten met spel en dans. Dat was een erg leuk uurtje. Rond half acht was het afgelopen en konden we weer huiswaarts. Maar met een oma die weinig richtinggevoel had (nog steeds trouwens) was dat wel een dingetje.

Niemand uit “ons straatje” had kleine kinderen en het was er donker en heel stil. Gelukkig had Marijn haar zaklamp meegenomen en met het beetje licht wat daar nog uitkwam vonden we na een paar omzwervingen en een paar keer op de plattegrond kijken toch ons huisje weer.

We hebben er vijf leuke dagen gehad, waarin we veel hebben gedaan. De avonden waren gelukkig een stuk minder avontuurlijk toen we eenmaal de route wisten.

Later in de tijd gingen eerst Nienke en later ook Imany mee en hadden we regelmatig een oma-kleindochters-midweek.

Toen Marijn een tiener was gingen we regelmatig naar De Keukenhof en naar Hobbybeurzen.

Van bloemen werd ze altijd al blij en op Hobbybeurzen kon ze naar hartenlust knutselen bij de vele workshops die ook voor de jeugd gegeven werden. In de loop der jaren is ze met verschillende leuke projecten naar huis gegaan.
Kleine meisjes worden groot en hun aandacht gaat zich verleggen. Dat is maar goed ook natuurlijk, maar ik mis soms wel die leuke dingen die we samen gedaan hebben.

Nu kan ik weer genieten van alle nieuwe dingen die ze aan het ontdekken is.
Over een kleine twee maanden rond ze de vijfde klas VWO af en gaat ze eerst van een welverdiende schoolvakantie genieten alvorens naar de eindexamenklas te gaan. Ze is zich al aan het oriënteren op een vervolgstudie en ik volg het allemaal met belangstelling.

Moederdag 2021 wordt ze zeventien jaar. De dag ervoor ga ik haar alvast feliciteren; voor de tweede keer op gepaste afstand.

Hopelijk kunnen we volgend jaar weer als vanouds bij elkaar komen en er een groot feest van maken als ze achttien wordt.

Had ik al geschreven dat ik een erg trotse oma ben?

© Anneke Haarsma            8/05/2021

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.