dood, dat gaan we,
maar zoals nu
alleen, ergens in witte
kamers
dat is niet wat je wilt
en wat je hoopt

dood lijkt de stad te raken
toch leeft de boom,
de voorjaarsbloem,
vogels die het lawaai
niet hoeven overstemmen
klinken over het beton
zingen in het park

laat je angst
vieren
geef de ruimte
aan elkaar

blijf leven, hopen voor
wat er is, de vogel die zingt,
een kind met toekomst,
dat zal er altijd zijn
in liefde, zorg voor elkaar

 

© Erica van Vugt             17/03/2020

 

Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.

NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.

Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.