dood, dat gaan we,
maar zoals nu
alleen, ergens in witte
kamers
dat is niet wat je wilt
en wat je hoopt
dood lijkt de stad te raken
toch leeft de boom,
de voorjaarsbloem,
vogels die het lawaai
niet hoeven overstemmen
klinken over het beton
zingen in het park
laat je angst
vieren
geef de ruimte
aan elkaar
blijf leven, hopen voor
wat er is, de vogel die zingt,
een kind met toekomst,
dat zal er altijd zijn
in liefde, zorg voor elkaar
© Erica van Vugt 17/03/2020
Wilt u reageren op dit bericht? Gebruik dan de optie ‘Geef een reactie’ hieronder.
NB
Uw mailadres, nodig om de reactie te versturen, wordt niet zichtbaar weergegeven en blijft expliciet alleen bekend bij het Nederlands Blog Initiatief. Hierop is de Algemene Verordening Gegevensbescherming van toepassing.
Uw reactie wordt niet direct weergegeven; deze wordt eerst beoordeeld door het Nederlands Blog Initiatief.
Zo mooi, veerkrachtig: sterkte voor ons allemaal !
Dank je Conchita en blijf gezond!