We staan voor het hek van het huis met patio in de Kreuzstraße 12. Gele stenen met rode om de deurpost en de kleine ramen. Links van het huis een grote groene deur met daarachter een schuur waar de trekker van Herr Kranz stond, samen met van alles wat hij nodig had in de wijngaard. De bloemen in de potten op de grond en op de muur van gemetselde bergstenen staan droog. Hebben duidelijk al een tijdje geen water [...]
Onverwacht sta ik bij mijn oma in de keuken. Ze kookt voor de hele familie, die morgen aanschuift. Ondertussen vraagt ze al roerend en bakkend of ik nog wat groene kruiden van huilende tranen kan gaan halen om de hoek van de Dorpsstraat. ‘Wat?’ vraag ik verbaasd. Ze kijkt mij aan en zucht: ‘Ja, dat kennen ze in de stad niet. Ga nu maar gewoon dat kruid halen.’ ‘Het zal wel,’ mompel ik nog. Het volgende moment fiets ik [...]
Jaren geleden heb ik mijn eerste grote stap naar zelfstandigheid gemaakt en een scooter aangeschaft van mijn eigen verdiende geld, een grote uitgave wat ik niet gewend was om dat uit te kunnen geven, hier het verhaal van mijn trouwe scooter. “In de winkel waar ik stond had ik het al door, dit wordt liefde op het eerste gezicht. Ik heb mijzelf van de mooiste kant laten glimmen om de aandacht te trekken en jawel, het hart had ik [...]
De eerste donderdag in juni is de dag dat er voor het KWF gefietst wordt op de Alpe d’Hues, in die week ook wel de Alpe d’HuZes genoemd. 21 behoorlijk steile bochten moeten worden getrotseerd en het is de bedoeling zoveel mogelijk geld op te halen. Iets wat gelukkig ook altijd weer lukt. Vier jaar geleden heb ik met mijn familie en enkele vrienden dit geweldige spektakel van dichtbij meegemaakt. Neef Stefan en vriend Corné hadden zich opgegeven voor [...]
Opmerkzame oogjes in een gerimpeld, permanent zorgelijk gezicht, kijken me onderzoekend aan over een kopje thee aan de mond. Op het hoofd een grijs knotje, een beetje slordig in elkaar gedraaid, want slierten zilver flankeren de rimpels in het gezicht. In mijn hand houd ik een zwart-witfoto van mijn oma van moeders kant. De foto is genomen in de achtertuin van haar woninkje waar zij kwam te wonen enkele jaren nadat haar man, mijn opa Nard naar wie ik [...]
Onze klok. Hij was er altijd, zolang als ik mij kan herinneren. Indrukwekkend en onaantastbaar stond hij boven het gezin. Als een tot hout verworden cyclopenhoofd leek hij vergroeid met het donkereiken wandmeubel bij ons thuis. Achter de goudomrande monocle zijn okergele picasso-oog, met daarin neusgaten en een in tweeën gedeelde bruine wenkbrauw, waarvan de delen, in het midden van het oog, toch nog met elkaar verbonden waren, maar zich niet synchroon bewogen. De ene keer stonden zij haaks [...]
“Hij doet het niet meer.” De oude man wees met zijn wandelstok op een vormeloze hoop haar die op het pad achter de huizen lag. Mijn eigen hond ging zomaar zitten. “Meestal komt hij na wat prikken overeind.,” zei de man. “Deze keer niet, geloof ik.“ Hoe reageer je daarop? Met ongeloof? “Dat zal toch niet?” Of met iets opbeurends als: “Dat zal toch wel meevallen?” Er was alleen weinig beweging te ontdekken in de versleten Pekinees. “Ik denk [...]
afb. mattdings.blogspot.com Ze kwamen aarzelend het bos uit. Het was een hele toer geweest om het ondergedoken onderwijzerspaar te vinden en daarna zover te krijgen dat ze met 'de pers' wilden spreken. Lang hadden ze hun verstopplaats geheim weten te houden. Enkele Veluwse dorpsbewoners hadden na vluchtige ontmoetingen hun mond gehouden uit begrip voor de situatie. Het docentenechtpaar had eerst een brief geschreven waarin ze de ouders van de leerlingen lieten weten hun lessen te staken. [...]
“Meneer, hier was toch vroeger een camping?” De man sprak me aan vanaf een blinkende bromfiets. We ontmoetten elkaar midden op een terrein dat langzaam aan in stadsoerwoud aan het veranderen was. “Dat klopt, maar de gemeente heeft het terrein aangekocht in de hoop er flink aan te verdienen. Zoals u ziet, da’s niet helemaal gelukt. Geen complete wijk, maar een paar verloren villa’s.” De man keek eens rond. “Oh, blijft het dan zo?” Goeie vraag, geen idee. De [...]
eigen foto Tijdens een wandeling kwam ik haar, zoals wel vaker, weer tegen. De vrouw was van ongeveer mijn eigen leeftijd. Waar het tot voorheen altijd bleef bij een groet en een glimlach, nodigde ze mij uit om een kopje koffie met haar te drinken in het nabij gelegen restaurant. Dat leek me wel gezellig, dus accepteerde ik haar uitnodiging. We gingen aan een tafeltje bij het raam zitten, vanwaar we ook nog het een en ander [...]